Klasa 1

Religia

Klasa 2

 

Edukacja polonistyczna

 

UCZEŃ KOŃCZĄCY KLASĘ II:

• Umiejętności społeczne umożliwiające komunikację społeczną:

 

1. uważnie słucha wypowiedzi innych ludzi,

2. uważnie słucha tekstów czytanych przez nauczyciela i kolegów, rozumie je,

3. czyta głośno, płynnie z uwzględnieniem znaków przestankowych,

4. rozpoznaje i tworzy krótkie teksty użytkowe: list, życzenia, zaproszenia,

5. korzysta z różnych źródeł wiedzy: podręczniki, słowniki, encyklopedie, Internet.

 

• Praca z tekstem:

 

1. czyta z podziałem na role,

2. czyta lektury wskazane przez nauczyciela,

3. wymienia postacie występujące w utworze,

4. opowiada wydarzenia zgodnie z ustaloną w tekście kolejnością.

 

• Umiejętność w zakresie tworzenia wypowiedzi:

 

1. buduje kilkuzdaniową wypowiedź ustną lub pisemną na określony temat,

2. buduje zdania opisujące przedmiot,

3. wyróżnia wyrazy w zdaniach i zdania w tekście, dzieli wyrazy na sylaby,

4. pisze krótki list

5. pisze teksty użytkowe: zaproszenie, ogłoszenie……..

6. pisze z pamięci i ze słuchu krótkie teksty.

 

 

Edukacja matematyczna.

 

UCZEŃ KOŃCZĄCY KLASĘ II:

 

1. przelicza zbiory w zakresie 100, biegle dodaje i odejmuje liczby w zakresie 100,

2. liczy dziesiątkami w zakresie 100, liczy setkami w zakresie 1000,

3. potrafi samodzielnie sprawdzić wynik odejmowania za pomocą dodawania,

4. posługuje się tabliczką mnożenia w zakresie 100, mnoży i dzieli w pamięci w zakresie 50, sprawdza wynik dzielenia za pomocą mnożenia,

5. rozwiązuje proste zadania tekstowe w zakresie 4 działań, oraz zadania tekstowe na porównywanie różnicowe,

6. zna i rozróżnia figury geometryczne, dostrzega ich kształty w swoim otoczeniu,

7. rysuje odcinki o wskazanej długości, mierzy długość odcinka,

8. dokonuje obliczeń kalendarzowych: (pełne tygodnie, pełne miesiące);

9. odczytuje wskazania zegarów, posługuje się pojęciami: minuta, kwadrans, pół godziny, godzina, dokonuje prostych obliczeń zegarowych

10. zapisuje daty,

11. odczytuje temperaturę,

12. dokonuje prostych obliczeń pieniężnych,

13. m) dokonuje pomiarów i obliczeń użytecznych w życiu związanych z : masą, długością, pojemnością, czasem, temperaturą, pieniędzmi,

14. n) odczytuje i zapisuje liczby rzymskie od I do XII.

 

Edukacja społeczno – przyrodnicza.

 

UCZEŃ KOŃCZĄCY KLASĘ II:

1. obserwuje zmiany zachodzące w przyrodzie,

2. dostrzega w swoim otoczeniu przyrodniczym cykle regularności, próbuje wyjaśnić zależności funkcjonowania przyrody od pór roku,

3. wymienia kilka zwierząt charakterystycznych i typowych dla danego regionu Polski,

4. rozpoznaje i wymienia niektóre zwierzęta egzotyczne,

5. zna wpływ światła, powietrza i wody na życie roślin i zwierząt,

6. zna zasady prawidłowego odżywiania się,

7. zna podstawowe warzywa i owoce oraz ich znaczenie dla zdrowia człowieka,

8. dostrzega niebezpieczeństwa związane z kąpielą, zabawami na śniegu i lodzie, na jezdni,

9. rozumie potrzebę ochrony przyrody, wie, że człowiek powoduje zniszczenia w przyrodzie; stara się zapobiegać zniszczeniom w przyrodzie,

10. dostrzega niebezpieczeństwa związane ze zjawiskami atmosferycznymi (huragan, wichura, trąba powietrzna, burza, ulewa, śnieżyca, powódź),

11. zna prawa i obowiązki ucznia, wykazuje szacunek i zrozumienie dla innych ludzi,

12. wykazuje poczucie przynależności do rodziny, grupy klasowej i szkolnej, społeczności lokalnej,

13. rozumie swoje role społeczne i przestrzega norm postępowania obowiązujących w grupach do których należy, np.: rodzina, klasa, szkoła,

14. szanuje pracę własną i innych, wie i rozumie, że pieniądze otrzymuje się za pracę,

15. na zawody ludzi, którzy mogą mu pomóc w sytuacjach trudnych i niebezpiecznych,

16. zna numery telefonów alarmowych: policji, straży pożarnej, pogotowia i numer alarmowy 112,

17. posługuje się danymi osobowymi w kontakcie ze służbami mundurowymi  i medycznymi, w sytuacji zagrożenia zdrowia i życia,

18. reaguje stosownym zachowaniem w sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa, zdrowia jego lub innej osoby;

19. poznaje swoją miejscowość, okolicę i region, zna główne obiekty,

20. zna symbole narodowe: flaga, godło, hymn, rozpoznaje symbole Unii Europejskiej: flaga i hymn.

Edukacja muzyczna.

UCZEŃ KOŃCZĄCY KLASĘ II:

1. zna kolejność dźwięków gamy i potrafi je zaśpiewać,

2. śpiewa piosenki jednogłosowo indywidualnie i zbiorowo z zastosowaniem zmian tempa, artykulacji i dynamiki,

3. rozpoznaje głosy i brzmienie różnych instrumentów muzycznych,

4. rozpoznaje głosy ludzkie (sopran, bas)

5. interpretuje ruchem zmiany dynamiczne słuchanych utworów muzycznych,

6. gra na dostępnych mu instrumentach muzycznych.

 

Edukacja plastyczna.

 

UCZEŃ KOŃCZĄCY KLASĘ II:

 

1. zna tradycje swojej rodziny i najbliższego środowiska,

2. w swoich pracach plastycznych uwzględnia: kształt, wielkość, barwę, fakturę,

3. w pracach stara się przedstawić własne przeżycia, odczucia, marzenia, obserwacje,

4. korzysta z różnych technik plastycznych, wykorzystuje różnorodne materiały, przybory i narzędzia,

5. wykonuje przedmioty użyteczne: laurki, maskotki, ozdoby,

6. potrafi określić niektóre dziedziny sztuk plastycznych ( malarstwo, rzeźba, architektura), specjalności zawodowe ( malarz, rzeźbiarz, architekt).

 

 

Zajęcia techniczne.

 

UCZEŃ KOŃCZĄCY KLASĘ II:

 

1. rozpoznaje podstawowe narzędzia i przyrządy,

2. zna środki transportu: samochody osobowe i ciężarowe, statki, samoloty,

3. zna zasady działania podstawowych narzędzi i urządzeń,

4. rozróżnia rodzaje budowli: budynki mieszkalne, biurowe, przemysłowe, mosty, wieże, tunele,

5. bezpiecznie posługuje się prostymi narzędziami i przyrządami: nóż, nożyczki, młotek, igła, dziurkacz i zszywacz biurowy.

 

 

 

 

 

    

Wychowanie fizyczne. Edukacja zdrowotna.

 

UCZEŃ KOŃCZĄCY KLASĘ II:

 

1. poprawnie wykonuje proponowane ćwiczenia gimnastyczne,

2. potrafi pokonywać przeszkody sztuczne i naturalne,

3. wykonuje proste ćwiczenia gimnastyczne wzmacniające mięśnie brzucha i kręgosłupa,

4. potrafi chwytać piłkę, rzucać nią do celu, rzucać na odległość, toczyć ją kozłować,

5. chętnie uczestniczy w zabawach i grach sportowych, uczy się przestrzegać reguł i zasad obowiązujących w zabawach i grach,

6. uczy się właściwie reagować na sukces i porażkę,

7. przestrzega zasad bezpieczeństwa w trakcie zabaw i gier ruchowych,

8. dba o czystość ciała, higienę osobistą i o swoje zdrowie,

9. rozumie, że niewłaściwe odżywianie się może być przyczyną choroby, zagrożeniem dla zdrowia, dba o właściwe odżywianie się,

10. wie, jak zachować się w sytuacjach niebezpiecznych, w sytuacjach zagrożenia,

11. zna niebezpieczeństwa związane z zatruciami pokarmowymi, grzybami, nadużywaniem leków, niewłaściwym używaniem środków chemicznych, papierosami, alkoholem i narkotykami.

Religia

 

Klasa 3

Edukacja polonistyczna 

Uczeń kończący klasę III:

1. Korzysta z informacji
2. uważnie słucha wypowiedzi i korzysta z przekazywanych informacji,
3. czyta i rozumie teksty przeznaczone dla dzieci na I etapie edukacyjnym i wyciąga z nich wnioski,
4. wyszukuje w tekście potrzebne informacje i w miarę możliwości korzysta ze słowników i encyklopedii przeznaczonych dla dzieci na I etapie edukacyjnym,
5. zna formy użytkowe: życzenia, zaproszenie, zawiadomienie, list, notatka do kroniki; potrafi z nich korzystać.

 

2. Analizuje i interpretuje teksty kultury
3. przejawia wrażliwość estetyczną, rozszerza zasób słownictwa poprzez kontakt z dziełami literackimi,
4. w tekście literackim zaznacza wybrane fragmenty, określa czas i miejsce akcji, wskazuje głównych bohaterów,
5. czyta teksty i recytuje wiersze, z uwzględnieniem interpunkcji i intonacji,
6. ma potrzebę kontaktu z literaturą i sztuką dla dzieci, czyta wybrane przez siebie i wskazane przez nauczyciela książki, wypowiada się na ich temat,
7. pod kierunkiem nauczyciela korzysta z podręczników i zeszytów ćwiczeń oraz innych środków dydaktycznych.

 

3. Tworzy wypowiedzi
4. w formie ustnej i pisemnej: kilkuzdaniową wypowiedź, krótkie opowiadanie i opis, list prywatny, życzenia, zaproszenie,
5. dobiera właściwe formy komunikowania się w różnych sytuacjach społecznych,
6. uczestniczy w rozmowach: zadaje pytania, udziela odpowiedzi i prezentuje własne zdanie; poszerza zakres słownictwa i struktur składniowych,
7. dba o kulturę wypowiadania się; poprawnie artykułuje głoski, akcentuje wyrazy, stosuje pauzy i właściwą intonację w zdaniu oznajmującym, pytającym i rozkazującym; stosuje formuły grzecznościowe,
8. dostrzega różnicę pomiędzy literą i głoską; dzieli wyrazy na sylaby; oddziela wyrazy w zdaniu, zdania w tekście,
9. pisze czytelnie i estetycznie (przestrzega zasad kaligrafii), dba o poprawność gramatyczną, ortograficzną oraz interpunkcyjną,
10. przepisuje teksty, pisze z pamięci i ze słuchu; w miarę swoich możliwości samodzielnie realizuje pisemne zadania domowe.

 

 

Edukacja muzyczna

Uczeń kończący klasę III:

1. W zakresie odbioru muzyki:
2. a) zna i stosuje następujące rodzaje aktywności muzycznej:

• śpiewa w zespole piosenki ze słuchu (nie mniej niż 10 utworów w roku szkolnym); śpiewa z pamięci hymn narodowy,
• gra na instrumentach perkusyjnych (proste rytmy i wzory rytmiczne) oraz melodycznych (proste melodie i akompaniamenty),
• realizuje sylabami rytmicznymi, gestem oraz ruchem proste rytmy i wzory rytmiczne; reaguje ruchem na puls rytmiczny i jego zmiany, zmiany tempa, metrum i dynamiki (maszeruje, biega, podskakuje),
• tańczy podstawowe kroki i figury krakowiaka, polki oraz innego, prostego tańca ludowego,

1. rozróżnia podstawowe elementy muzyki (melodia, rytm, wysokość dźwięku, akompaniament, tempo, dynamika) i znaki notacji muzycznej

(wyraża ruchowo czas trwania wartości rytmicznych, nut i pauz),

1. aktywnie słucha muzyki i określa jej cechy: rozróżnia i wyraża środkami pozamuzycznymi charakter emocjonalny muzyki, rozpoznaje utwory wykonane: solo i zespołowo, na chór i orkiestrę; orientuje się w rodzajach głosów ludzkich (sopran, bas) oraz w instrumentach muzycznych (fortepian, gitara, skrzypce, trąbka, flet, perkusja); rozpoznaje podstawowe formy muzyczne – AB, ABA (wskazuje ruchem lub gestem ich kolejne części);

 

2. W zakresie tworzenia muzyki:
3. tworzy proste ilustracje dźwiękowe do tekstów i obrazów oraz improwizacje ruchowe do muzyki,
4. improwizuje głosem i na instrumentach według ustalonych zasad,
5. wykonuje proste utwory, interpretuje je zgodnie z ich rodzajem i funkcją.

 

Edukacja plastyczna

Uczeń kończący klasę III:

1. W zakresie percepcji sztuki:
2. określa swoją przynależność kulturową poprzez kontakt z wybranymi dzieła mi sztuki, zabytkami i z tradycją w środowisku rodzinnym, szkolnym i lokalnym; uczestniczy w życiu kulturalnym tych środowisk, wie o istnieniu placówek kultury działających na ich rzecz,
3. korzysta z przekazów medialnych; stosuje ich wytwory w swojej działalności twórczej (zgodnie z elementarną wiedzą o prawach autora).

 

2. W zakresie ekspresji przez sztukę:
3. podejmuje działalność twórczą, posługując się takimi środkami wyrazu plastycznego jak: kształt, barwa, faktura w kompozycji na płaszczyźnie i w przestrzeni (stosując określone materiały, narzędzia i techniki plastyczne),
4. realizuje proste projekty w zakresie form użytkowych, w tym służące kształtowaniu własnego wizerunku i otoczenia oraz upowszechnianiu kultury w środowisku szkolnym (stosując określone narzędzia i wytwory przekazów medialnych).

 

3. W zakresie recepcji sztuki:
4. rozróżnia takie dziedziny działalności twórczej człowieka jak: architektura, sztuki plastyczne oraz inne określone dyscypliny sztuki (fotografika, film) i przekazy medialne (telewizja, Internet), a także rzemiosło artystyczne i sztukę ludową,
5. rozpoznaje wybrane dzieła architektury i sztuk plastycznych należące do polskiego i europejskiego dziedzictwa kultury; opisuje ich cechy charakterystyczne (posługując się elementarnymi terminami właściwymi dla tych dziedzin działalności twórczej).

 

Edukacja społeczna

Uczeń kończący klasę III: 1. Odróżnia dobro od zła, stara się być sprawiedliwym i prawdomównym; nie krzywdzi słabszych i pomaga potrzebującym.

2. Identyfikuje się ze swoją rodziną i jej tradycjami; podejmuje obowiązki domowe i rzetelnie je wypełnia; rozumie, co to jest sytuacja ekonomiczna rodziny, i wie, że trzeba do niej dostosować swe oczekiwania.
3. Wie, jak należy zachowywać się w stosunku do dorosłych i rówieśników (formy grzecznościowe); rozumie potrzebę utrzymywania dobrych relacji z sąsiadami w miejscu zamieszkania; jest chętny do pomocy, respektuje prawo innych do pracy i wypoczynku.
4. Jest tolerancyjny wobec osób innej narodowości, tradycji kulturowej itp.; wie, że wszyscy ludzie mają równe prawa.
5. Zna prawa ucznia i jego obowiązki (w tym zasady bycia dobrym kolegą), respektuje je; uczestniczy w szkolnych wydarzeniach.
6. Zna najbliższą okolicę, jej ważniejsze obiekty, tradycje; wie, w jakim regionie mieszka; uczestniczy w wydarzeniach organizowanych przez lokalną społeczność.
7. Zna symbole narodowe (barwy, godło, hymn narodowy) i najważniejsze wydarzenia historyczne; orientuje się w tym, że są ludzie szczególnie zasłużeni dla miejscowości, w której mieszka, dla Polski i świata.
8. Wie, jak ważna jest praca w życiu człowieka; wie, jaki zawód wykonują jego najbliżsi i znajomi; wie, czym zajmuje się np. kolejarz, aptekarz, policjant, weterynarz.
9. Zna zagrożenia ze strony ludzi; potrafi powiadomić dorosłych o wypadku, zagrożeniu, niebezpieczeństwie; zna numery telefonów: pogotowia ratunkowego, straży pożarnej, policji oraz ogólnopolski numer alarmowy 112.
10. Samodzielnie i trafnie ocenia konieczność wezwania pomocy w różnych sytuacjach życiowych i korzysta z numerów alarmowych.
11. – Zna zasady i samodzielnie potrafi udzielić podstawowej pierwszej pomocy w wypadku pospolitych obrażeń

 

Edukacja przyrodnicza

Uczeń kończący klasę III:

1. Obserwuje i prowadzi proste doświadczenia przyrodnicze, analizuje je i wiąże przyczynę ze skutkiem.
2. Opisuje życie w wybranych ekosystemach: w lesie, ogrodzie, parku, na łące i w zbiornikach wodnych.
3. Nazywa charakterystyczne elementy typowych krajobrazów Polski: nadmorskiego, nizinnego, górskiego.
4. Wymienia zwierzęta i rośliny typowe dla wybranych regionów Polski; rozpoznaje i nazywa niektóre zwierzęta egzotyczne.
5. Wyjaśnia zależność zjawisk przyrody od pór roku.
6. Podejmuje działania na rzecz ochrony przyrody w swoim środowisku; wie, jakie zniszczenia w przyrodzie powoduje człowiek (wypalanie łąk, zaśmiecanie lasów, nadmierny hałas, kłusownictwo).
7. Zna wpływ przyrody nieożywionej na życie ludzi, zwierząt i roślin:
8. wpływ światła słonecznego na cykliczność życia na Ziemi,
9. znaczenie powietrza i wody dla życia,
10. znaczenie wybranych skał i minerałów dla człowieka (np. węgla i gliny).
11. Nazywa części ciała i organy wewnętrzne zwierząt i ludzi (np. serce, płuca, żołądek);
12. Zna podstawowe zasady racjonalnego odżywiania się; rozumie konieczność kontrolowania stanu zdrowia i stosuje się do zaleceń stomatologa i lekarza; 10. Dba o zdrowie i bezpieczeństwo swoje i innych (w miarę swoich możliwości); orientuje się w zagrożeniach ze strony roślin i zwierząt, a także w zagrożeniach typu burza, huragan, śnieżyca, lawina, powódź itp.; wie, jak trzeba zachować się w takich sytuacjach. Edukacja matematyczna

Uczeń kończący klasę III:

1. Liczy (w przód i w tył) od danej liczby po 1, dziesiątkami od danej liczby w zakresie 100 i setkami od danej liczby w zakresie 1000.
2. Zapisuje cyframi i odczytuje liczby w zakresie 1000.
3. Porównuje dowolne dwie liczby w zakresie 1000 (słownie i z użyciem znaków <, >, =);
4. Dodaje i odejmuje liczby w zakresie 100 (bez algorytmów działań pisemnych); sprawdza wyniki odejmowania za pomocą dodawania.
5. Podaje z pamięci iloczyny w zakresie tabliczki mnożenia; sprawdza wyniki dzielenia za pomocą mnożenia.
6. Rozwiązuje łatwe równania jednodziałaniowe z niewiadomą w postaci okienka (bez przenoszenia na drugą stronę).
7. Rozwiązuje zadania tekstowe wymagające wykonania jednego działania (w tym zadania na porównywanie różnicowe, ale bez porównywania ilorazowego).
8. Wykonuje łatwe obliczenia pieniężne (cena, ilość, wartość) i radzi sobie w sytuacjach codziennych wymagających takich umiejętności.
9. Mierzy i zapisuje wynik pomiaru długości, szerokości i wysokości przedmiotów oraz odległości; posługuje się jednostkami: milimetr, centymetr, metr; wykonuje łatwe obliczenia dotyczące tych miar (bez zamiany jednostek i wyrażeń dwumianowanych w obliczeniach formalnych); używa pojęcia kilometr w sytuacjach życiowych, np. jechaliśmy autobusem 27 kilometrów (bez zamiany na metry).
10. Waży przedmioty, używając określeń: kilogram, pół kilograma, dekagram, gram; wykonuje łatwe obliczenia, używając tych miar (bez zamiany jednostek i bez wyrażeń dwu mianowanych w obliczeniach formalnych).
11. Odmierza płyny różnymi miarkami; używa określeń: litr, pół litra, ćwierć litra.
12. Odczytuje temperaturę (bez konieczności posługiwania się liczbami ujemnymi, np. 5 stopni mrozu, 3 stopnie poniżej zera).
13. Odczytuje i zapisuje liczby w systemie rzymskim od I do XII.
14. Podaje i zapisuje daty; zna kolejność dni tygodnia i miesięcy; porządkuje chronologicznie daty; wykonuje obliczenia kalendarzowe w sytuacjach życiowych.
15. Odczytuje wskazania zegarów: w systemach: 12- i 24-godzinnym, wyświetlających cyfry i ze wskazówkami; posługuje się pojęciami:

godzina, pół godziny, kwadrans, minuta; wykonuje proste obliczenia zegarowe (pełne godziny).

16. Rozpoznaje i nazywa koła, kwadraty, prostokąty i trójkąty (również nietypowe, położone w różny sposób oraz w sytuacji, gdy figury zachodzą na siebie); rysuje odcinki o podanej długości; oblicza obwody trójkątów, kwadratów i prostokątów (w centymetrach).
17. Rysuje drugą połowę figury symetrycznej; rysuje figury w powiększeniu i pomniejszeniu; kontynuuje regularność w prostych motywach (np.

szlaczki, rozety).

 

Informatyka 

Uczeń kończący klasę III:

1. Umie obsługiwać komputer:
2. posługuje się myszą i klawiaturą,
3. poprawnie nazywa główne elementy zestawu komputerowego;
4. Posługuje się wybranymi programami i grami edukacyjnymi, rozwijając swoje zainteresowania; korzysta z opcji w programach.
5. Wyszukuje i korzysta z informacji:
6. przegląda wybrane przez nauczyciela strony internetowe (np. stronę swojej szkoły),
7. dostrzega elementy aktywne na stronie internetowej, nawiguje po stronach w określonym zakresie,
8. odtwarza animacje i prezentacje multimedialne; Tworzy teksty i rysunki:
9. wpisuje za pomocą klawiatury litery, cyfry i inne znaki, wyrazy i zdania,
10. wykonuje rysunki za pomocą wybranego edytora grafiki, np. z gotowych figur;
11. zna zagrożenia wynikające z korzystania z komputera, Internetu i multimediów:
12. wie, że praca przy komputerze męczy wzrok, nadweręża kręgosłup, ogranicza kontakty społeczne,
13. ma świadomość niebezpieczeństw wynikających z anonimowości kontaktów i po dawania swojego adresu,
14. stosuje się do ograniczeń dotyczących korzystania z komputera, Internetu i multimediów.

 

Zajęcia techniczne

Uczeń kończący klasę III:

1. Zna środowisko techniczne na tyle, że:
2. orientuje się w sposobach wytwarzania przedmiotów codziennego użytku („jak to zrobiono?”): meble, domy, samochody, sprzęt gospodarstwa domowego,
3. rozpoznaje rodzaje maszyn i urządzeń: transportowych (samochody, statki, samoloty), wytwórczych (narzędzia, przyrządy), informatycznych (komputer, laptop, telefon komórkowy); orientuje się w rodzajach budowli (budynki mieszkalne, biurowe, przemysłowe, mosty, tunele, wieże) i urządzeń elektrycznych (latarka, prądnica rowerowa),
4. określa wartość urządzeń technicznych z punktu widzenia cech użytkowych (łatwa lub trudna obsługa), ekonomicznych (tanie lub drogie w zakupie i użytkowaniu), estetycznych (np. ładne lub brzydkie); Realizuje „drogę” powstawania przedmiotów od pomysłu do wytworu:
5. przedstawia pomysły rozwiązań technicznych: planuje kolejne czynności, dobiera odpowiednie materiały (papier, drewno, metal, tworzywo sztuczne, materiały włókiennicze) oraz narzędzia,
6. rozumie potrzebę organizowania działania technicznego: pracy indywidualnej i zespołowej, c) posiada umiejętności:

• odmierzania potrzebnej ilości materiału,
• cięcia papieru, tektury itp.,
• montażu modeli papierowych i z tworzyw sztucznych, korzystając z prostych instrukcji i schematów rysunkowych, np. buduje latawce, makiety domów, mostów, modele samochodów, samolotów i statków,
• w miarę możliwości, montażu obwodów elektrycznych, szeregowych i równoległych z wykorzystaniem gotowych zestawów.

3. Dba o bezpieczeństwo własne i innych:
4. Utrzymuje ład i porządek w miejscu pracy,
5. Właściwie używa narzędzi i urządzeń technicznych,
6. Wie, jak należy bezpiecznie poruszać się po drogach (w tym na rowerze) i korzystać ze środków komunikacji; wie, jak trzeba zachować się w sytuacji wypadku.

 

Wychowanie fizyczne

Uczeń kończący klasę III:

1. W zakresie sprawności fizycznej:
2. realizuje marszobieg trwający co najmniej 15 minut,
3. umie wykonać próbę siły mięśni brzucha oraz próbę gibkości dolnego odcinka kręgosłupa.
4. W zakresie treningu zdrowotnego:
5. przyjmuje pozycje wyjściowe i ustawienia do ćwiczeń oraz wykonuje przewrót w przód,
6. skacze przez skakankę, wykonuje przeskoki jednonóż i obunóż nad niskimi przeszkodami,
7. wykonuje ćwiczenia równoważne bez przyboru, z przyborem i na przyrządzie.
8. W zakresie sportów całego życia i wypoczynku:
9. posługuje się piłką: rzuca, chwyta, kozłuje, odbija i prowadzi ją,
10. jeździ np. na rowerze, wrotkach; przestrzega zasad poruszania się po drogach,
11. bierze udział w zabawach, mini grach i grach terenowych, zawodach sportowych, respektując reguły i podporządkowując się decyzjom sędziego,
12. wie, jak należy zachować się w sytuacjach zwycięstwa i radzi sobie z porażkami w miarę swoich możliwości.
13. W zakresie bezpieczeństwa i edukacji zdrowotnej:
14. dba o higienę osobistą i czystość odzieży,
15. wie, jakie znaczenie dla zdrowia ma właściwe odżywianie się oraz aktywność fizyczna,
16. wie, że nie może samodzielnie zażywać lekarstw i stosować środków chemicznych niezgodnie z przeznaczeniem, d) dba o prawidłową postawę, np. siedząc w ławce, przy stole,
17. przestrzega zasad bezpiecznego zachowania się w trakcie zajęć ruchowych; posługuje się przyborami sportowymi zgodnie z ich przeznaczeniem,
18. potrafi wybrać bezpieczne miejsce do zabaw i gier ruchowych; wie, do kogo zwrócić się o pomoc w sytuacji zagrożenia zdrowia lub życia.

 

Wymagania edukacyjne opracowano zgodnie z Podstawą Programową Kształcenia Ogólnego – Edukacja Wczesnoszkolna

 

Religia

Język polski

                                                                   KLASA 4

  Uczeń klasy czwartej powinien posiadać:

• 1 zeszyt minimum 60- kartkowy w szeroką linię,
• 1 zeszyt minimum 60-kartkowy w szeroką linię do dyktand, sprawdzianów, zadań klasowych,
• zeszyt ćwiczeń+ podręcznik,
• teczkę tekturową, format A4 ( do przechowywania sprawdzianów, które będą udostępniane rodzicom na wywiadówkach)- dla chętnych.

                                                                                        

      Na lekcjach języka polskiego oceniane będą:

• wypowiedzi ustne obejmujące materiał nauczania jednej, dwóch lub trzech

       ostatnich  lekcji;

• wypowiedzi ustne obejmujące materiał nauczania jednego lub więcej

       działów  programowych;

• kartkówki;
• dyktanda – raz w miesiącu (2 środa każdego miesiąca) – wg „klucza”;
• testy;
• sprawdziany: pisemne, diagnostyczne obejmujące materiał nauczania jednego lub więcej  działów programowych;

     5)    ćwiczenia i zadania wykonane na lekcji;

     6)    ćwiczenia i zadania praktyczne + praca w grupie;

• znajomość lektur;
• recytacja;
• aktywność na lekcji;
• zeszyt ćwiczeń ( uzupełniany na bieżąco po każdym zrealizowanym temacie).

     Sprawdziany i testy będą zapowiadane z wyprzedzeniem ok. tygodniowym, umożliwiającym uczniowi dobre przygotowanie i uzyskanie satysfakcjonującej oceny.

                                       

Uczeń będzie oceniany wg następującej skali:

STOPIEŃ	SKRÓT	OZN. CYFROWE
celujący	cel.	6
bardzo dobry	bdb.	5
dobry	db.	4
dostateczny	dst.	3
dopuszczający	dop.	2
niedostateczny	ndst.	1

 

 Sposoby oceniania:

• stopniem
• pochwałą
• plusami/minusami (aktywność, przygotowanie do lekcji, etc.)

 

Kryteria oceny prac z gramatyki oraz  testów z czytania ze zrozumieniem, itp.

100% – celujący

90% – bardzo dobry

75% – dobry

55% – dostateczny

35% – dopuszczający

12. W bieżącym ocenianiu dopuszcza się stopnie z dodatkiem plusów (+) i minusów (-) np. +5, -5, +4, -4 itd.
13. Dodatkowo uczeń będzie premiowany za aktywność: plusami (+) / 4 plusy=5/.
14. Drobne uchybienia w bieżącej pracy będą zaznaczane minusami (-) /4 minusy= 1/.
15. W dzienniku lekcyjnym wpisywane będą następujące symbole:
    1. – nieprzygotowany;
    2. bzt- brak zeszytu,
    3. bć – brak ćwiczeń.
    4. Uczeń ma możliwość zgłoszenia w trakcie jednego półrocza dwóch – np, trzecie jest równoznaczne z oceną niedostateczną.
    5. Uczniowie mogą poprawiać oceny cząstkowe z odpowiedzi i sprawdzianów w terminie uzgodnionym z nauczycielem / nie dłużej niż do dwóch tygodni od otrzymania słabej oceny/.
    6. Dyktanda sprawdzające oceniane są według następujących kryteriów:

– ocena celująca – 0 błędów ortograficznych

– ocena bardzo dobra – 1 błąd ortograficzny

– ocena dobra – 2-3  błędy ortograficzne

– ocena dostateczna – 4-5 błędów ortograficznych

– ocena dopuszczająca – 6-7 błędów ortograficznych

– ocena niedostateczna – 8 i więcej błędów ortograficznych

Uczniom posiadającym odpowiednie orzeczenia z poradni pedagogiczno-psychologicznej obniżane są wymagania edukacyjne zgodnie z zaleceniami tej poradni.

 

 KLASA V

 

niedostateczny

• poziom umiejętności i wiadomości objętych wymaganiami edukacyjnymi klasy piątej uniemożliwia osiąganie celów polonistycznych
• uczeń nie potrafi wykonać zadań o niewielkim poziomie trudności

 

dopuszczający

• poziom umiejętności i wiadomości objętych wymaganiami edukacyjnymi klasy piątej umożliwia osiąganie celów polonistycznych
• uczeń potrafi wykonać zadania teoretyczne i praktyczne o niewielkim poziomie trudności

 

dostateczny

• poziom zdobytych umiejętności i wiadomości objętych wymaganiami edukacyjnymi klasy piątej pozwala na rozwijanie kompetencji ujętych w programie i wynikających
  z podstawy programowej
• uczeń wykonuje zadania teoretyczne i praktyczne typowe o średnim poziomie trudności ujętych w programie i wynikających z podstawy programowej

 

dobry

• uczeń poprawnie stosuje wiadomości i umiejętności ujęte w programie nauczania
  i wynikające z podstawy programowej, rozwiązuje samodzielnie typowe zadania teoretyczne i praktyczne

 

bardzo dobry

• uczeń sprawnie się posługuje zdobytymi wiadomościami, rozwiązuje samodzielnie problemy teoretyczne i praktyczne ujęte w programie nauczania i wynikające z podstawy programowej, potrafi zastosować poznaną wiedzę do rozwiązywania zadań i problemów
  w nowych sytuacjach

 

celujący

• uczeń biegle się posługuje zdobytymi wiadomościami i umiejętnościami w rozwiązywaniu problemów teoretycznych i praktycznych objętych programem nauczania i wynikających z podstawy programowej, proponuje rozwiązania nietypowe; jest twórczy, rozwija własne uzdolnienia

 

 

 

 

 KLASA VI

 

 

niedostateczny

• poziom umiejętności i wiadomości objętych wymaganiami edukacyjnymi klasy szóstej uniemożliwia osiąganie celów polonistycznych
• uczeń nie potrafiwykonać zadań o niewielkim poziomie trudności

 

dopuszczający

• poziom umiejętności i wiadomości objętych wymaganiami edukacyjnymi klasy szóstej umożliwia osiąganie celów polonistycznych
• uczeń potrafiwykonać zadania teoretyczne i praktyczne o niewielkim poziomie trudności

 

dostateczny

• poziom zdobytych umiejętności i wiadomości objętych wymaganiami edukacyjnymi klasy szóstej pozwala na rozwijanie kompetencji ujętych w programie i wynikających
  z podstawy programowej
• uczeń wykonuje zadania teoretyczne i praktyczne typowe o średnim poziomie trudności ujętych w programie i wynikających z podstawy programowej

 

dobry

• uczeń poprawnie stosuje wiadomości i umiejętności ujęte w programie nauczania
  i wynikające z podstawy programowej, rozwiązuje samodzielnie typowe zadania teoretyczne i praktyczne

 

bardzo dobry

• uczeń sprawnie się posługuje zdobytymi wiadomościami, rozwiązuje samodzielnie problemy teoretyczne i praktyczne ujęte w programie nauczania i wynikające z podstawy programowej, potrafi zastosować poznaną wiedzę do rozwiązywania zadań i problemów
  w nowych sytuacjach

 

celujący

• uczeń biegle się posługuje zdobytymi wiadomościami i umiejętnościami w rozwiązywaniu problemów teoretycznych i praktycznych objętych programem nauczania i wynikających
  z podstawy programowej, proponuje rozwiązania nietypowe; jest twórczy, rozwija własne uzdolnienia

 

 

 

  KLASA 7

 

niedostateczny

• poziom umiejętności i wiadomości objętych wymaganiami edukacyjnymi klasy 7 uniemożliwia osiąganie celów polonistycznych
• uczeń nie potrafi wykonać zadań o niewielkim poziomie trudności

 

dopuszczający

• poziom umiejętności i wiadomości objętych wymaganiami edukacyjnymi klasy 7 umożliwia osiąganie celów polonistycznych
• uczeń potrafi wykonać zadania teoretyczne i praktyczne o niewielkim poziomie trudności

 

dostateczny

• poziom zdobytych umiejętności i wiadomości objętych wymaganiami edukacyjnymi klasy 7 pozwala na rozwijanie kompetencji ujętych w programie i wynikających
  z podstawy programowej
• uczeń wykonuje zadania teoretyczne i praktyczne typowe o średnim poziomie trudności ujętych w programie i wynikających z podstawy programowej

 

dobry

• uczeń poprawnie stosuje wiadomości i umiejętności ujęte w programie nauczania
  i wynikające z podstawy programowej, rozwiązuje samodzielnie typowe zadania teoretyczne i praktyczne

 

bardzo dobry

• uczeń sprawnie się posługuje zdobytymi wiadomościami, rozwiązuje samodzielnie problemy teoretyczne i praktyczne ujęte w programie nauczania i wynikające
  z podstawy programowej, potrafi zastosować poznaną wiedzę do rozwiązywania zadań i problemów w nowych sytuacjach

 

celujący

• uczeń biegle się posługuje zdobytymi wiadomościami i umiejętnościami w rozwią­zywa­niu problemów teoretycznych i praktycznych objętych programem nauczania i wynikających z podstawy programowej, proponuje rozwiązania nietypowe; jest twórczy, rozwija własne uzdolnienia

 

 

 

 KLASA 8

 

niedostateczny

• poziom umiejętności i wiadomości objętych wymaganiami edukacyjnymi klasy 8 uniemożliwia osiąganie celów polonistycznych
• uczeń nie potrafiwykonać zadań o niewielkim poziomie trudności

dopuszczający

• poziom umiejętności i wiadomości objętych wymaganiami edukacyjnymi klasy 8 umożliwia osiąganie celów polonistycznych
• uczeń potrafiwykonać zadania teoretyczne i praktyczne o niewielkim poziomie trudności

dostateczny

• poziom zdobytych umiejętności i wiadomości objętych wymaganiami edukacyjnymi klasy 8 pozwala na rozwijanie kompetencji ujętych wprogramie i wynikających
  z podstawy programowej
• uczeń wykonuje zadania teoretyczne i praktyczne typowe o średnim poziomie trudności ujętych w programie i wynikających z podstawy programowej

dobry

• uczeń poprawnie stosuje wiadomości i umiejętności ujęte w programie nauczania
  i wynikające z podstawy programowej, rozwiązuje samodzielnie typowe zadania teoretyczne i praktyczne

bardzo dobry

• uczeń sprawnie się posługuje zdobytymi wiadomościami, rozwiązuje samodzielnie problemy teoretyczne i praktyczne ujęte w programie nauczania i wynikające
  z podstawy programowej, potrafi zastosować poznaną wiedzę do rozwiązywania zadań i problemów w nowych sytuacjach

celujący

• uczeń biegle się posługuje zdobytymi wiadomościami i umiejętnościami
  w rozwiązywaniu problemów teoretycznych i praktycznych objętych programem nauczania i wynikających z podstawy programowej, proponuje rozwiązania niety­powe; jest twórczy, rozwija własne uzdolnienia

Matematyka

Klasa 4

Klasa 5

Klasa 6

Klasa 7

Klasa 8

Język angielski

Klasa 1

KLASA 2

Klasa 3

Klasa 4

Klasa 5

Klasa 6

Klasa 7

Klasa 8

Język niemiecki

Klasa 7

Klasa 8

Biologia

Klasa 5

Klasa 6

Klasa 7

Klasa 8

Technika

Klasa 4

Wymagania edukacyjne z techniki dla klasy 4 szkoły podstawowej
opracowane na podstawie Programu nauczania techniki w szkole podstawowej
„Jak to działa?” autorstwa Lecha Łabeckiego i Marty Łabeckiej

Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który spełnia wymagania na oceny niższe oraz:

• opanował w celującym stopniu wiedzę i umiejętności ujęte w podstawie programowej tzn.:
  • podczas wykonywania prac wytwórczych przestrzega regulaminu pracowni technicznej, zasad BHP,
  • przestrzega zasad bezpieczeństwa podczas podróży i bezpieczeństwa
    na kąpieliskach,
  • prawidłowo dobiera narzędzia do rodzaju wykonywanej pracy, bezpiecznie posługuje się narzędziami i dba o właściwą organizację stanowiska pracy,
  • wyjaśnia zdecydowaną większość omawianych w podręczniku przepisów ruchu drogowego dotyczących pieszych, kierujących rowerami, UTO i UWR,
  • objaśnia przepisy ruchu drogowego wykraczające poza zakres omawiany
    w podręczniku, np. dotyczące ruchu motorowerów itp.,
  • proponuje rozwiązania problemów związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego mające oryginalny i innowacyjny charakter, np. wyposażenie dodatkowe roweru lub elementy ubioru rowerzysty mogące mieć wpływ
    na wzrost jego bezpieczeństwa,
  • wskazuje istniejące i proponuje nowe rozwiązania w infrastrukturze drogowej, np. wokół szkoły, na własnym osiedlu, które mogą prowadzić do poprawy bezpieczeństwa,
  • świadomie i odpowiedzialnie korzysta z wytworów techniki, wymienia jej najnowsze wynalazki, ale też zagrożenia, jakie niesie ze sobą postęp techniczny,
• pracuje systematycznie, wykonuje wszystkie zadania samodzielnie, a także starannie
  i poprawnie pod względem merytorycznym,
• jego prace wytwórcze cechują racjonalizatorskie podejście i nowatorskie rozwiązania,
• wykazuje się dużym zaangażowaniem w pracy na lekcji, próbuje samodzielnie przekazywać wiedzę techniczną swoim rówieśnikom, np. podczas prezentacji
  na lekcji,
• odnosi sukcesy w turniejach BRD oraz innych konkursach, w których istotną rolę odgrywa znajomość zagadnień BRD i elementów pierwszej pomocy,
• pracując w grupie, kieruje się zasadami współpracy, ale również dokonuje sprawnego podziału ról między poszczególne osoby, jest w pełni odpowiedzialny za przydzielone mu zadania, z których wywiązuje się celująco.

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje uczeń, który spełnia wymagania na oceny niższe oraz:

• opanował w bardzo wysokim stopniu wiedzę i umiejętności ujęte w podstawie programowej, tzn.:
  • prawidłowo klasyfikuje uczestników ruchu drogowego oraz wymienia
    ich prawa i obowiązki,
  • wskazuje różnicę pomiędzy urządzeniami transportu osobistego
    a urządzeniami wspomagającymi ruch,
  • określa, którzy uczestnicy ruchu drogowego powinni się poruszać
    po wyznaczonych obszarach drogi,
  • wyjaśnia, w jakiej sytuacji kierujący rowerem może poruszać się po chodniku,
  • wymienia pojazdy inne niż rower, którymi można kierować, jeśli ma się kartę rowerową,
  • przewiduje zagrożenia i ich skutki w zależności od obszaru i sytuacji
    na drodze, przedstawia sposoby zapobiegania im,
  • wymienia nietypowe manewry i sytuacje na drodze, podczas których kierujący powinni zachować szczególną ostrożność i zasadę ograniczonego zaufania
    do innych uczestników ruchu drogowego,
  • poprawnie interpretuje znaki pionowe i poziome, które dotyczą ruchu pieszych, rowerzystów, poruszających się hulajnogami elektrycznymi, UTO
    i UWR,
  • analizuje przypadki związane z włączaniem się do ruchu różnych pojazdów
    w sytuacjach nietypowych,
  • prawidłowo wykonuje podstawowe manewry w ruchu drogowym,
  • wskazuje różnice i podobieństwa pomiędzy manewrami wyprzedzania
    i omijania,
  • wyjaśnia, jak wyposażenie pieszego w odblaski wpływa na zwiększenie bezpieczeństwa na drodze,
  • podaje wszystkie numery alarmowe służb ratunkowych i określa, w jakich przypadkach należy wezwać te służby,
  • charakteryzuje zagrożenia, które towarzyszą rowerzystom poruszającym się
    po drogach,
  • interpretuje postawy kierującego ruchem i wskazuje odpowiadające im kolory sygnalizacji świetlnej,
  • omawia i wyjaśnia zasady pierwszeństwa przejazdu obowiązujące na różnego rodzaju skrzyżowaniach, w tym o ruchu okrężnym i skrzyżowaniach
    z sygnalizacją świetlną,
  • omawia zasady pierwszeństwa na skrzyżowaniach, na których znajdują się pojazdy szynowe,
  • przedstawia historię rozwoju motoryzacji na świecie na przestrzeni wieków, wymienia najnowsze trendy w rozwoju pojazdów,
  • wskazuje, jaki wpływ na środowisko ma rozwój najnowszych technologii stosowanych w pojazdach,
  • prawidłowo interpretuje znaki bezpieczeństwa występujące m.in. na dworcach, lotniskach, nad wodą (na kąpieliskach),
• sprawnie posługuje się zdobytymi wiadomościami i samodzielnie rozwiązuje problemy teoretyczne oraz praktyczne dotyczące bezpieczeństwa ruchu drogowego,
• odnosi sukcesy w turniejach BRD oraz innych konkursach, w których istotną rolę odgrywają znajomość zagadnień BRD i elementów pierwszej pomocy,
• opanował zagadnienia z zakresu BRD w stopniu pozwalającym na uzyskanie karty rowerowej,
• pracuje systematycznie i efektywnie,
• wykazuje się aktywnością na lekcjach,
• pracując w grupie, samodzielnie wykonuje przydzielone zadania, w pełni wyczerpując temat.

Ocenę dobrą otrzymuje uczeń, który spełnia wymagania na oceny niższe oraz:

• opanował w dobrym stopniu wiadomości i umiejętności ujęte w podstawie programowej, tzn.:
  • wymienia pojazdy inne niż rower, które powinny się poruszać drogą dla rowerów i poboczem,
  • podaje przykłady urządzeń transportu osobistego i urządzeń wspierających ruch, którymi można się poruszać po drogach,
  • wyjaśnia różnicę pomiędzy hulajnogą tradycyjną a elektryczną,
  • wyjaśnia, dlaczego piesi są zaliczani do grupy niechronionych uczestników ruchu drogowego,
  • rozpoznaje podstawowe znaki pionowe i poziome dotyczące ruchu pieszych, rowerów, UTO i UWR,
  • wyjaśnia, jakie znaki poziome są łączone ze znakami pionowymi i jak powinien się zachować kierujący, widząc te znaki,
  • wymienia zagrożenia i niebezpieczeństwa dla kierujących mogące wystąpić podczas wykonywania poszczególnych elementów manewrów wymijania, omijania i wyprzedzania,
  • wyjaśnia różnicę w sposobie wykonywania skrętu w lewo na jezdni jedno-
    i dwukierunkowej,
  • wyjaśnia znaczenie elementów odblaskowych dla uczestników ruchu drogowego,
  • wymienia zagrożenia, które mogą wystąpić na przejazdach dla rowerzystów; przedstawia sposoby zapobiegania im,
  • wyjaśnia, jaką funkcję w organizacji ruchu spełniają polecenia i sygnały dawane przez osoby kierujące ruchem i w jaki sposób wpływają one
    na poprawę bezpieczeństwa ruchu drogowego,
  • wyjaśnia, które z elementów wyposażenia obowiązkowego roweru wpływają na bezpieczeństwo kierującego,
  • uzasadnia, dlaczego podczas przechodzenia przez jezdnię, podczas jazdy rowerem lub innymi pojazdami nie należy korzystać z telefonu komórkowego lub innych urządzeń elektronicznych, np. słuchawek,
  • wymienia dodatkowe elementy ubioru rowerzysty, jadącego hulajnogą elektryczną, UTO lub UWR, które mogą wpływać na bezpieczeństwo,
• jest pracowity i chętny do pracy,
• jest przygotowany do zajęć,
• w pracy grupowej wywiązuje się z przyjętego zobowiązania, wykonuje powierzone zadania w stopniu podstawowym.

Ocenę dostateczną otrzymuje uczeń, który spełnia wymagania na ocenę dopuszczającą oraz:

• opanował podstawowe wiadomości i umiejętności ujęte w podstawie programowej, tzn.:
  • podaje podstawowe definicje kodeksu drogowego: droga, jezdnia, pas ruchu, chodnik, pobocze, rower, 
  • klasyfikuje podstawowe, typowe pojazdy poruszające się po drogach
    do odpowiedniej kategorii,
  • wyjaśnia, na czym polegają szczególna ostrożność i zasada ograniczonego zaufania, i w jakich sytuacjach na drodze należy je stosować,
  • wymienia podstawowe prawa i obowiązki pieszego oraz podstawowe zasady ruchu rowerów na drodze,
  • rozpoznaje najbardziej charakterystyczne znaki pionowe i poziome występujące na drodze, podaje ich interpretację,
  • wyjaśnia, dlaczego najważniejsze znaki regulujące m.in. zasady pierwszeństwa mają inny kształt niż pozostałe znaki z danej kategorii,
  • opisuje, jak powinni się zachować uczestnicy ruchu drogowego, widząc określone znaki regulujące zasady pierwszeństwa przejazdu
    na skrzyżowaniach („stop” i „ustąp pierwszeństwa”),
  • wyjaśnia, czym jest włączanie się do ruchu i opisuje zasady wykonywania tego manewru,
  • wyjaśnia, kiedy i w jaki sposób kierujący powinien sygnalizować zamiar zmiany kierunku jazdy lub pasa ruchu,
  • wyjaśnia, jak bezpiecznie i zgodnie z przepisami wykonać manewr zawracania,
  • wymienia podstawowe czynności (od momentu zauważenia zdarzenia), które można wykonać na miejscu wypadku drogowego,
  • wyjaśnia, w jaki sposób sprawdzić stan przytomności poszkodowanego,
  • wyjaśnia, jak poprawnie sformułować treść pełnego zgłoszenia wypadku, dzwoniąc na jeden z numerów alarmowych,
  • potrafi określić kolejność przejazdu przez skrzyżowanie, na którym znajdują się m.in. pojazdy uprzywilejowane,
  • potrafi określić kolejność przejazdu przez skrzyżowanie dróg równorzędnych
    i nierównorzędnych,
• pracuje, ale nie jest aktywny na lekcjach,
• stara się systematycznie pracować na lekcjach, ale wymaga pomocy nauczyciela,
• rozwiązuje zadania o małym stopniu trudności,
• wymaga zachęty do pracy i więcej czasu na jej wykonanie,
• w pracy grupowej wykazuje się przeciętną samodzielnością w kierowaniu
  i organizacją pracy, wykonuje proste zadania koncepcyjne.

Ocenę dopuszczającą otrzymuje uczeń, który:

• ma braki w wiadomościach i umiejętnościach, jednak nie uniemożliwiają one dalszej nauki. Samodzielnie lub z pomocą nauczyciela:
  • rozpoznaje elementy drogi publicznej,
  • wymienia typowe sytuacje na drodze mogące prowadzić do zagrożenia
    w ruchu drogowym,
  • podaje kilka typowych sytuacji na drodze, w których wymagane jest zachowanie szczególnej ostrożności i zastosowanie zasady ograniczonego zaufania,
  • wymienia podstawowe prawa i obowiązki pieszego oraz zasady ruchu rowerów po drogach publicznych,
  • wyjaśnia, jak powinni się zachować uczestnicy ruchu drogowego w stosunku do osoby niewidomej lub osoby z niepełnosprawnością, kiedy te osoby znajdują się w obrębie drogi,
  • dzieli znaki pionowe ze względu na ich kształt i kolorystykę,
  • rozpoznaje najczęściej występujące pojedyncze znaki drogowe pionowe,
  • wymienia podstawowe znaki drogowe regulujące zasady pierwszeństwa przejazdu na skrzyżowaniach,
  • wymienia kilka podstawowych sytuacji na drodze, kiedy pojazd włącza się
    do ruchu; opisuje, na czym polega ten manewr,
  • wskazuje różnice pomiędzy manewrami wymijania, omijania i wyprzedzania,
  • wymienia podstawowe zagrożenia w ruchu drogowym dla pieszego, rowerzysty oraz kierującego urządzeniem transportu osobistego (UTO)
    i urządzenie wspomagającym ruch (UWR),
  • omawia sposób zabezpieczenia miejsca wypadku drogowego i wskazuje, jakich środków użyć do tego celu,
  • podaje europejski numer alarmowy i numery telefonów pogotowia ratunkowego, policji i straży pożarnej,
  • omawia hierarchię ważności przepisów, znaków, sygnałów i poleceń wydawanych przez osoby kierujące ruchem,
  • prawidłowo interpretuje wskazania sygnalizacji świetlnej,
  • określa kolejność przejazdu na typowych skrzyżowaniach dróg równorzędnych i nierównorzędnych,
  • wymienia pojedyncze elementy obowiązkowego wyposażenia roweru,
• z pomocą nauczyciela wykonuje większość zadań o podstawowym stopniu trudności,
• wykonuje zadania z opóźnieniem,
• pracuje niesystematycznie,
• wykazuje bierny stosunek do przedmiotu,
• w pracy grupowej realizuje zadania o niewielkim stopniu trudności, wykazuje niewielką samodzielność i aktywność.

Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który:

• nie opanował podstawowych wiadomości i umiejętności niezbędnych do dalszego zdobywania wiedzy,
• nie potrafi rozwiązać najprostszych zadań, nawet z pomocą nauczyciela,
• najczęściej jest nieprzygotowany do zajęć i w lekceważący sposób podchodzi
  do podstawowych obowiązków szkolnych,
• nie wykazuje zainteresowania zajęciami technicznymi.

Podczas oceniania osiągnięć uczniów poza wiedzą i umiejętnościami należy wziąć pod uwagę:

• aktywność podczas lekcji,
• zaangażowanie w wykonywane zadania,
• umiejętność pracy w grupie,
• obowiązkowość i systematyczność,
• udział i uzyskane wyniki w konkursach wiedzy technicznej, turniejach bezpieczeństwa ruchu drogowego i zawodach związanych z udzielaniem pierwszej pomocy,
• udział w pracach na rzecz szkoły i ochrony środowiska naturalnego.

W wypadku techniki trzeba ponadto uwzględnić stosunek ucznia do wykonywania działań praktycznych. Istotne są: pomysłowość konstrukcyjna, właściwy dobór materiałów, estetyka wykonania oraz przestrzeganie zasad bezpieczeństwa. Ważna jest także racjonalne gospodarowanie materiałami, w tym wykorzystywanie materiałów pochodzących
z recyklingu.

Ocena powinna przede wszystkim odzwierciedlać indywidualne podejście ucznia do lekcji, jego motywację i zaangażowanie w pracę.

 

Klasa 5

Wymagania edukacyjne z techniki dla klasy V szkoły podstawowej
opracowane na podstawie Programu nauczania techniki w szkole podstawowej
„Jak to działa?” autorstwa Lecha Łabeckiego i Marty Łabeckiej

• Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który pracuje systematycznie, wykonuje wszystkie zadania samodzielnie, a także starannie i poprawnie pod względem merytorycznym. Opanował wymaganą wiedzę i umiejętności, wykazuje się dużym zaangażowaniem
  na lekcji, a podczas wykonywania praktycznych zadań przestrzega zasad BHP, bezpiecznie posługuje się narzędziami i dba o właściwą organizację miejsca pracy.
• Ocenę bardzo dobrą otrzymuje uczeń, który pracuje systematycznie i z reguły samodzielnie oraz wykonuje zadania poprawnie pod względem merytorycznym. Ponadto odpowiednio organizuje swoje stanowisko pracy i zachowuje podstawowe zasady bezpieczeństwa.
• Ocenę dobrą uzyskuje uczeń, który na lekcjach korzysta z niewielkiej pomocy nauczyciela lub koleżanek i kolegów. W czasie wykonywania prac praktycznych właściwie dobiera narzędzia i utrzymuje porządek na swoim stanowisku.
• Ocenę dostateczną otrzymuje uczeń, który pracuje systematycznie, ale podczas realizowania działań technicznych w dużej mierze korzysta z pomocy innych osób,
  a treści nauczania opanował na poziomie niższym niż dostateczny.
• Ocenę dopuszczającą otrzymuje uczeń, który z trudem wykonuje działania zaplanowane do zrealizowania podczas lekcji, ale podejmuje w tym kierunku starania. Na sprawdzianach osiąga wyniki poniżej oceny dostatecznej. Pracuje niesystematycznie, często jest nieprzygotowany do lekcji.
• Ocenę niedostateczną uzyskuje uczeń, który nie zdobył wiadomości i umiejętności niezbędnych do dalszego kształcenia. W trakcie pracy na lekcji nie wykazuje zaangażowania, przeważnie jest nieprzygotowany do zajęć i lekceważy podstawowe obowiązki szkolne.

Oceniając osiągnięcia uczniów, poza wiedzą i umiejętnościami należy wziąć pod uwagę:

• aktywność podczas lekcji,
• zaangażowanie w wykonywane zadania,
• umiejętność pracy w grupie,
• obowiązkowość i systematyczność,
• udział w pracach na rzecz szkoły i ochrony środowiska naturalnego.

W wypadku techniki trzeba ponadto uwzględnić stosunek ucznia do wykonywania działań praktycznych. Istotne są też: pomysłowość konstrukcyjna, właściwy dobór materiałów, estetyka wykonania oraz przestrzeganie zasad bezpieczeństwa. Ocena powinna przede wszystkim odzwierciedlać indywidualne podejście ucznia do lekcji, jego motywację i zaangażowanie w pracę.

 

Klasa 6

Wymagania edukacyjne z techniki dla klasy VI szkoły podstawowej
opracowane na podstawie Programu nauczania techniki w szkole podstawowej
„Jak to działa?” autorstwa Lecha Łabeckiego i Marty Łabeckiej

• Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który pracuje systematycznie, wykonuje wszystkie zadania samodzielnie, a także starannie i poprawnie pod względem merytorycznym. Opanował wymaganą wiedzę i umiejętności, wykazuje się dużym zaangażowaniem
  na lekcji, a podczas wykonywania praktycznych zadań przestrzega zasad BHP, bezpiecznie posługuje się narzędziami i dba o właściwą organizację miejsca pracy.
• Ocenę bardzo dobrą otrzymuje uczeń, który pracuje systematycznie i z reguły samodzielnie oraz wykonuje zadania poprawnie pod względem merytorycznym. Ponadto odpowiednio organizuje swoje stanowisko pracy i zachowuje podstawowe zasady bezpieczeństwa.
• Ocenę dobrą uzyskuje uczeń, który na lekcjach korzysta z niewielkiej pomocy nauczyciela lub koleżanek i kolegów. W czasie wykonywania prac praktycznych właściwie dobiera narzędzia i utrzymuje porządek na swoim stanowisku.
• Ocenę dostateczną otrzymuje uczeń, który pracuje systematycznie, ale podczas realizowania działań technicznych w dużej mierze korzysta z pomocy innych osób,
  a treści nauczania opanował na poziomie niższym niż dostateczny.
• Ocenę dopuszczającą otrzymuje uczeń, który z trudem wykonuje działania zaplanowane do zrealizowania podczas lekcji, ale podejmuje w tym kierunku starania. Na sprawdzianach osiąga wyniki poniżej oceny dostatecznej. Pracuje niesystematycznie, często jest nieprzygotowany do lekcji.
• Ocenę niedostateczną uzyskuje uczeń, który nie zdobył wiadomości i umiejętności niezbędnych do dalszego kształcenia. W trakcie pracy na lekcji nie wykazuje zaangażowania, przeważnie jest nieprzygotowany do zajęć i lekceważy podstawowe obowiązki szkolne.

Oceniając osiągnięcia uczniów, poza wiedzą i umiejętnościami należy wziąć pod uwagę:

• aktywność podczas lekcji,
• zaangażowanie w wykonywane zadania,
• umiejętność pracy w grupie,
• obowiązkowość i systematyczność,
• udział w pracach na rzecz szkoły i ochrony środowiska naturalnego.

W wypadku techniki trzeba ponadto uwzględnić stosunek ucznia do wykonywania działań praktycznych. Istotne są też: pomysłowość konstrukcyjna, właściwy dobór materiałów, estetyka wykonania oraz przestrzeganie zasad bezpieczeństwa. Ocena powinna przede wszystkim odzwierciedlać indywidualne podejście ucznia do lekcji, jego motywację i zaangażowanie w pracę.

 

Informatyka

Klasa 4

Wymagania edukacyjne z informatyki w klasie 4 szkoły podstawowej

1. W zakresie rozumienia, analizowania i rozwiązywania problemów uczeń:
   • analizuje problem opisany w zadaniu, określa cel do osiągnięcia i opracowuje rozwiązanie zadania,
   • wyróżnia kroki prowadzące do rozwiązania zadania,
   • formułuje algorytmy określające sterowanie obiektem na ekranie.
2. W zakresie programowania i rozwiązywania problemów z wykorzystaniem komputera i innych urządzeń cyfrowych uczeń:
   • tworzy, edytuje i formatuje dokumenty w chmurze,
   • udostępnia dokumenty zapisane w chmurze,
   • tworzy ilustracje w edytorze grafiki – używa różnych narzędzi, stosuje przekształcenia obrazu, uzupełnia grafikę tekstem,
   • wybiera odpowiednie narzędzia edytora grafiki potrzebne do wykonania rysunku,
   • pracuje w kilku oknach edytora grafiki,
   • dopasowuje rozmiary obrazu do danego zadania,
   • tworzy animacje i gry w wizualnym języku programowania,
   • buduje skrypty określające sposób sterowania postacią na ekranie,
   • wykorzystuje polecenia sekwencyjne, warunkowe i iteracyjne,
   • programuje konsekwencje zajścia zdarzeń,
   • sprawdza, czy zbudowane skrypty działają zgodnie z oczekiwaniami, poprawia ewentualne błędy,
   • objaśnia zasadę działania zbudowanych skryptów,
   • tworzy dokumenty tekstowe,
   • wymienia zasady formatowania tekstu i stosuje je podczas sporządzania dokumentów,
   • wymienia i stosuje skróty klawiszowe ułatwiające pracę na komputerze,
   • wkleja obrazy do dokumentu,
   • wstawia do dokumentu tekstowego obiekty WordArt,
   • zapisuje efekty pracy w wyznaczonym miejscu,
   • porządkuje zasoby w komputerze lub innych urządzeniach.
3. W zakresie posługiwania się komputerem, urządzeniami cyfrowymi i sieciami komputerowymi uczeń:
   • właściwie interpretuje komunikaty komputera i prawidłowo na nie reaguje,
   • wykorzystuje pomoc dostępną w programach,
   • właściwie zapisuje i przechowuje swoje prace wykonane na komputerze,
   • tworzy strukturę folderów, w których będzie przechowywać swoje pliki,
   • porządkuje pliki i foldery,
   • rozpoznaje najpopularniejsze formaty plików,
   • omawia przeznaczenie elementów, z których zbudowany jest komputer,
   • wymienia i klasyfikuje przeznaczenie urządzeń wejścia i wyjścia,
   • posługuje się różnymi nośnikami danych,
   • wyszukuje informacje w internecie, korzystając z różnych stron internetowych,
   • selekcjonuje materiały znalezione w sieci,
   • wyjaśnia, jak działa poczta elektroniczna,
   • omawia interfejs konta pocztowego,
   • wysyła wiadomości za pomocą poczty elektronicznej,
   • korzysta z komunikatorów internetowych,
   • pracuje z innymi osobami w tym samym czasie nad dokumentem w chmurze,
   • wykorzystuje program do pracy zespołowej, np. Microsoft Teams,
   • wspólnie z innymi osobami z zespołu edytuje dokumenty w tym samym czasie, korzystając z możliwości programu do pracy zespołowej, np. Microsoft Teams.
4. W zakresie rozwijania kompetencji społecznych uczeń:
   • uczestniczy w pracy grupowej, wykonując zadania i realizując projekty,
   • dba o właściwy podział obowiązków podczas pracy w grupie,
   • przestrzega zasad obowiązujących podczas współpracy z innymi,
   • wymienia zawody oraz sytuacje z życia codziennego, w których są wykorzystywane umiejętności informatyczne,
   • przestrzega zasad netykiety, komunikując się z innymi osobami za pomocą internetu,
   • udostępnia dokumenty i foldery zgromadzone w chmurze internetowej,
   • współpracuje z innymi osobami, edytując dokumenty w chmurze internetowej,
   • uczestniczy w pracy grupowej, wykonując zadania i realizując projekty,
   • dba o właściwy podział obowiązków podczas pracy w grupie,
   • przestrzega zasad obowiązujących podczas współpracy z innymi.
5. W zakresie przestrzegania praw i zasad bezpieczeństwa uczeń:
   • wymienia zagrożenia wynikające z niewłaściwego korzystania z komputera,
   • przestrzega zasad bezpiecznej i higienicznej pracy przy komputerze,
   • chroni komputer przed zagrożeniami płynącymi z internetu,
   • stosuje zasady bezpiecznego korzystania z internetu,
   • wymienia osoby i instytucje, do których może zwrócić się o pomoc w przypadku poczucia zagrożenia,
   • przestrzega praw autorskich, wykorzystując materiały pobrane z internetu.

 

Klasa 5

Wymagania edukacyjne z informatyki w klasie 5 szkoły podstawowej

 

1. W zakresie rozumienia, analizowania i rozwiązywania problemów uczeń:
   • analizuje problem opisany w zadaniu, określa cel do osiągnięcia i opracowuje rozwiązanie zadania,
   • wyróżnia kroki prowadzące do rozwiązania zadania,
   • formułuje algorytmy określające sterowanie obiektem na ekranie.
2. W zakresie programowania i rozwiązywania problemów z wykorzystaniem komputera i innych urządzeń cyfrowych uczeń:
   • tworzy dokumenty tekstowe,
   • wymienia zasady formatowania tekstu i stosuje je podczas sporządzania dokumentów,
   • wymienia i stosuje skróty klawiszowe ułatwiające pracę na komputerze,
   • wstawia do dokumentu obrazy pobrane z internetu,
   • wstawia do dokumentu tekstowego obiekty WordArt,
   • tworzy w dokumentach listy numerowane i punktowane,
   • tworzy w dokumentach listy wielopoziomowe,
   • wstawia do dokumentu kształty i zmienia ich wygląd,
   • zmienia tło dokumentu tekstowego,
   • dodaje obramowanie do dokumentu tekstowego,
   • umieszcza w dokumencie tabele,
   • omawia budowę tabeli,
   • dodaje do tabeli kolumny i wiersze,
   • usuwa z tabeli kolumny i wiersze,
   • tworzy prezentacje multimedialne,
   • dodaje nowe slajdy do prezentacji,
   • umieszcza na slajdach teksty, obrazy, dźwięki i filmy,
   • dodaje przejścia do slajdów,
   • dodaje animacje do elementów prezentacji,
   • tworzy animacje i gry w wizualnym języku programowania,
   • przygotowuje plan tworzonej gry,
   • rysuje tło do swojej gry,
   • buduje skrypty określające sposób sterowania postacią na ekranie,
   • wykorzystuje polecenia sekwencyjne, warunkowe i iteracyjne,
   • programuje konsekwencje zajścia zdarzeń,
   • buduje skrypty rysujące figury geometryczne,
   • opracowuje kolejne etapy swojej gry,
   • określa położenie elementów na ekranie, wykorzystując układ współrzędnych,
   • sprawdza, czy zbudowane skrypty działają zgodnie z oczekiwaniami, poprawia ewentualne błędy,
   • objaśnia zasadę działania zbudowanych skryptów,
   • przygotowuje proste animacje przedstawiające ruch postaci,
   • tworzy własne postaci i wykorzystuje je w animacjach,
   • prezentuje krótkie historie w animacjach,
   • zapisuje efekty pracy w wyznaczonym miejscu,
   • porządkuje zasoby w komputerze lub w innych urządzeniach.
3. W zakresie posługiwania się komputerem, urządzeniami cyfrowymi i sieciami komputerowymi uczeń:
   • właściwie interpretuje komunikaty komputera i prawidłowo na nie reaguje,
   • wykorzystuje pomoc dostępną w programach,
   • właściwie zapisuje i przechowuje swoje prace wykonane na komputerze,
   • wyszukuje w internecie obrazy i wykorzystuje je w swoich projektach,
   • porządkuje na dysku twardym komputera obrazy pobrane z internetu,
   • zapisuje tworzone projekty w różnych formatach.
4. W zakresie rozwijania kompetencji społecznych uczeń:
   • uczestniczy w pracy grupowej, wykonując zadania i realizując projekty,
   • dba o właściwy podział obowiązków podczas pracy w grupie,
   • przestrzega zasad obowiązujących podczas współpracy z innymi.
5. W zakresie przestrzegania praw i zasad bezpieczeństwa uczeń:
   • przestrzega zasad bezpiecznej i higienicznej pracy przy komputerze,
   • stosuje zasady bezpiecznego korzystania z internetu,
   • przestrzega praw autorskich, wykorzystując materiały pobrane z internetu.

 

Klasa 6

Wymagania edukacyjne z informatyki w klasie 6 szkoły podstawowej

 

2. W zakresie programowania i rozwiązywania problemów z wykorzystaniem komputera i innych urządzeń cyfrowych uczeń:
   • porządkuje zasoby w komputerze lub w innych urządzeniach.
   • wyjaśnia, jak działa chmura,
   • zakłada foldery w chmurze do porządkowania gromadzonych w niej plików,
   • tworzy, edytuje i formatuje dokumenty w chmurze,
   • udostępnia dokumenty zapisane w chmurze,
   • omawia możliwe zastosowania arkusza kalkulacyjnego,
   • opisuje budowę arkusza kalkulacyjnego,
   • wprowadza dane do arkusza kalkulacyjnego,
   • wykorzystuje arkusz kalkulacyjny do obliczeń,
   • zmienia układ kolumn i wierszy tabeli,
   • formatuje czcionkę i wygląd tabeli,
   • sortuje dane w tabeli w określonym porządku,
   • wypełnia automatycznie komórki serią danych,
   • wyróżnia określone dane w komórkach przy pomocy formatowania warunkowego,
   • samodzielnie tworzy proste formuły obliczeniowe,
   • stosuje funkcje SUMA oraz ŚREDNIA w wykonywanych obliczeniach,
   • prezentuje na wykresach dane z arkusza kalkulacyjnego,
   • zmienia wygląd wstawionego wykresu,
   • dobiera typ wykresu do prezentowanych danych,
   • buduje skrypty wysyłające i odbierające komunikaty do sterowania grą tworzoną w programie Scratch,
   • tworzy prostą grę zręcznościową w programie Scratch,
   • wykorzystuje zmienne w projektach tworzonych w programie Scratch,
   • omawia budowę interfejsu programu GIMP,
   • wyjaśnia, czym są warstwy w obrazach tworzonych w programie GIMP,
   • tworzy i edytuje obrazy w programie GIMP, wykorzystując narzędzia z przybornika programu,
   • wykorzystuje warstwy podczas pracy w programie GIMP,
   • używa programu GIMP do tworzenia fotomontaży,
   • retuszuje zdjęcia, korzystając z programu GIMP,
   • zapisuje efekty pracy we wskazanym miejscu,
3. W zakresie posługiwania się komputerem, urządzeniami cyfrowymi i sieciami komputerowymi uczeń:
   • właściwie interpretuje komunikaty komputera i odpowiednio na nie reaguje,
   • wykorzystuje pomoc dostępną w programach,
   • właściwie zapisuje i przechowuje swoje prace wykonane na komputerze,
   • wyjaśnia, jak działa poczta elektroniczna,
   • omawia interfejs konta pocztowego,
   • wysyła wiadomości za pomocą poczty elektronicznej,
   • korzysta z komunikatorów internetowych,
   • pracuje z innymi osobami w tym samym czasie nad dokumentem w chmurze,
   • wykorzystuje program MS Teams do pracy w grupie,
   • wspólnie z innymi osobami z zespołu edytuje dokumenty w tym samym czasie, korzystając z możliwości programu MS Teams,
   • zapisuje tworzone projekty w różnych formatach.
4. W zakresie rozwijania kompetencji społecznych uczeń:
   • przestrzega zasad netykiety, komunikując się z innymi osobami za pomocą internetu,
   • udostępnia dokumenty i foldery zgromadzone w chmurze internetowej,
   • współpracuje z innymi osobami, edytując dokumenty w chmurze internetowej,
   • uczestniczy w pracy grupowej, wykonując zadania i realizując projekty,
   • dba o właściwy podział obowiązków podczas pracy w grupie,
   • przestrzega zasad obowiązujących podczas współpracy z innymi,
   • wykorzystuje serwis internetowy Scratcha do dzielenia się swoimi projektami z innymi członkami tej społeczności oraz do wyszukiwania pomysłów na własne projekty.
5. W zakresie przestrzegania praw i zasad bezpieczeństwa uczeń:
   • przestrzega zasad bezpiecznej i higienicznej pracy przy komputerze,
   • stosuje zasady bezpiecznego korzystania z internetu,
   • przestrzega zasad bezpiecznej komunikacji internetowej i zasad współpracy w sieci.

 

 

 

Klasa 7

 

Wymagania edukacyjne z informatyki w klasie 7 szkoły podstawowej

 

1. W zakresie rozumienia, analizowania i rozwiązywania problemów uczeń:
   • opisuje sposoby reprezentowania danych w komputerze,
2. W zakresie programowania i rozwiązywania problemów z wykorzystaniem komputera i innych urządzeń cyfrowych uczeń:
   • wymienia formaty plików graficznych,
   • tworzy kompozycje graficzne w edytorze grafiki,
   • poddaje obróbce zdjęcia i filmy,
   • tworzy dokumenty komputerowe różnego typu i zapisuje je w plikach w różnych formatach,
   • sprawdza rozmiar pliku lub folderu,
   • wykorzystuje chmurę obliczeniową podczas pracy,
   • wyszukuje w sieci informacje i inne materiały niezbędne do wykonania zadania,
   • opisuje budowę znaczników języka HTML,
   • omawia strukturę pliku HTML,
   • tworzy prostą stronę internetową w języku HTML i zapisuje ją do pliku,
   • formatuje tekst na stronie internetowej utworzonej w języku HTML,
   • dodaje obrazy, wypunktowania oraz tabele do strony internetowej utworzonej w języku HTML,
   • pisze i formatuje tekst w dokumencie tekstowym,
   • umieszcza w dokumencie tekstowym obrazy oraz symbole i formatuje je,
   • dzieli tekst na kolumny,
   • wstawia do tekstu tabele,
   • wykorzystuje słowniki dostępne w edytorze tekstu,
   • dodaje spis treści do dokumentu tekstowego,
   • drukuje przygotowane dokumenty oraz skanuje papierowe wersje dokumentów,
   • wyjaśnia, czym jest prezentacja multimedialna i jakie ma zastosowania,
   • opisuje cechy dobrej prezentacji multimedialnej,
   • przedstawia określone zagadnienia w postaci prezentacji multimedialnej,
   • dodaje do prezentacji multimedialnej przejścia oraz animacje,
   • wykorzystuje możliwość nagrywania zawartości ekranu do przygotowania np. samouczka,
   • montuje filmy w podstawowym zakresie: przycinanie, zmiana kolejności scen, dodawanie tekstów i ścieżki dźwiękowej, zapisywanie w określonym formacie.
3. W zakresie posługiwania się komputerem, urządzeniami cyfrowymi i sieciami komputerowymi uczeń:
   • korzysta z różnych urządzeń peryferyjnych,
   • wyjaśnia, czym jest sieć komputerowa i jakie pełni funkcje,
   • wyszukuje w internecie informacje i dane różnego rodzaju (tekst, obrazy, muzykę, filmy),
   • prawidłowo nazywa programy, narzędzia i funkcje, z których korzysta,
   • wyjaśnia działanie narzędzi, z których korzysta.
4. W zakresie rozwijania kompetencji społecznych uczeń:
   • współpracuje z innymi, wykonując złożone projekty,
   • określa etapy wykonywania złożonego projektu grupowego,
   • komunikuje się z innymi przez sieć lokalną oraz przez internet, wykorzystując komunikatory,
   • wysyła i odbiera pocztę elektroniczną,
   • selekcjonuje i ocenia krytycznie informacje znalezione w internecie.
5. W zakresie przestrzegania praw i zasad bezpieczeństwa uczeń:
   • przestrzega zasad bezpiecznej i higienicznej pracy przy komputerze,
   • wymienia i opisuje rodzaje licencji na oprogramowanie,
   • przestrzega postanowień licencji na oprogramowanie i materiały pobrane z internetu,
   • przestrzega zasad etycznych, korzystając z komputera i internetu,
   • dba o swoje bezpieczeństwo podczas korzystania z internetu,
   • przestrzega przepisów prawa podczas korzystania z internetu,
   • wie, czym jest netykieta, i przestrzega jej zasad, korzystając z internetu.

 

Klasa 8

Wymagania edukacyjne z informatyki w klasie 8 szkoły podstawowej

 

1. W zakresie rozumienia, analizowania i rozwiązywania problemów uczeń:
   • wymienia etapy rozwiązywania problemów,
   • wyjaśnia, czym jest algorytm,
   • buduje algorytmy do rozwiązywania problemów,
   • wskazuje specyfikację problemu (dane, wyniki),
   • przedstawia algorytm w postaci listy kroków,
   • tłumaczy, na czym polega sytuacja warunkowa w algorytmie,
   • omawia możliwości wykorzystania arkusza kalkulacyjnego w różnych dziedzinach.
2. W zakresie programowania i rozwiązywania problemów z wykorzystaniem komputera i innych urządzeń cyfrowych uczeń:
   • wyjaśnia, co to znaczy programować,
   • wyjaśnia, na czym polega iteracja (powtarzanie),
   • stosuje pętlę powtórzeniową w tworzonych programach,
   • stosuje sytuację warunkową w tworzonych programach,
   • wykorzystuje zmienne podczas programowania,
   • tworzy procedury z parametrami i bez parametrów,
   • oblicza największy wspólny dzielnik, wykorzystując algorytm Euklidesa,
   • wskazuje największą liczbę w zbiorze, stosując algorytm wyszukiwania,
   • porządkuje elementy w zbiorze metodą wybierania, połowienia i zliczania,
   • wskazuje różnice pomiędzy kodem źródłowym a kodem wynikowym (maszynowym),
   • wskazuje różnice pomiędzy kompilatorem a interpreterem,
   • wyjaśnia, czym jest arkusz kalkulacyjny, wiersz, kolumna i komórka tabeli,
   • wskazuje adres komórki oraz zakres komórek w arkuszu kalkulacyjnym,
   • samodzielnie buduje formuły do wykonywania prostych obliczeń w arkuszu kalkulacyjnym,
   • stosuje formuły wbudowane w program do wykonywania obliczeń w arkuszu kalkulacyjnym,
   • kopiuje formuły, stosując adresowanie względne, bezwzględne oraz mieszane,
   • sprawdza warunek logiczny w arkuszu kalkulacyjny, korzystając z funkcji JEŻELI,
   • dodaje oraz usuwa wiersze i kolumny w tabeli arkusza kalkulacyjnego,
   • zmienia szerokość kolumn i wysokość wierszy tabeli arkusza kalkulacyjnego,
   • zmienia wygląd komórek w arkuszu kalkulacyjnym,
   • dodaje i formatuje obramowanie komórek tabeli arkusza kalkulacyjnego,
   • scala ze sobą wiele komórek tabeli arkusza kalkulacyjnego,
   • wykorzystuje funkcję zawijania tekstu, aby zmieścić w jednej komórce dłuższe teksty,
   • zmienia format danych wpisanych do komórek arkusza kalkulacyjnego,
   • drukuje tabele utworzone w arkuszu kalkulacyjnym,
   • przedstawia na wykresie dane zebrane w tabeli arkusza kalkulacyjnego,
   • dobiera odpowiedni typ wykresu do rodzaju danych zebranych w tabeli arkusza kalkulacyjnego,
   • wstawia do dokumentu tekstowego tabelę lub wykres arkusza kalkulacyjnego,
   • wstawiając tabelę lub wykres arkusza kalkulacyjnego do dokumentu tekstowego, odróżnia obiekt osadzony od obiektu połączonego,
   • sortuje dane w tabeli arkusza kalkulacyjnego w określonym porządku,
   • wyświetla tylko wybrane dane w tabeli arkusza kalkulacyjnego, korzystając z funkcji filtrowania.
3. W zakresie posługiwania się komputerem, urządzeniami cyfrowymi i sieciami komputerowymi uczeń:
   • korzysta z różnych urządzeń peryferyjnych,
   • wyszukuje w internecie informacje i dane różnego rodzaju (tekst, obrazy, muzykę, filmy),
   • sprawnie posługuje się urządzeniami elektronicznymi takimi jak skaner, drukarka,
   • prawidłowo nazywa programy, narzędzia i funkcje, z których korzysta,
   • wyjaśnia działanie narzędzi, z których korzysta.
4. W zakresie rozwijania kompetencji społecznych uczeń:
   • współpracuje z innymi, wykonując złożone projekty,
   • określa etapy wykonywania złożonego projektu grupowego,
   • komunikuje się z innymi przez sieć lokalną oraz przez internet, wykorzystując komunikatory,
   • wysyła i odbiera pocztę elektroniczną,
   • selekcjonuje i ocenia krytycznie informacje znalezione w internecie,
5. W zakresie przestrzegania praw i zasad bezpieczeństwa uczeń:
   • przestrzega zasad bezpiecznej i higienicznej pracy przy komputerze,
   • wymienia i opisuje rodzaje licencji na oprogramowanie,
   • przestrzega postanowień licencji na oprogramowanie i materiały pobrane z internetu,
   • przestrzega zasad etycznych, korzystając z komputera i internetu,
   • dba o swoje bezpieczeństwo podczas korzystania z internetu,
   • przestrzega przepisów prawa podczas korzystania z internetu,
   • wie, czym jest netykieta, i przestrzega jej zasad, korzystając z internetu.

 

 

Chemia

Klasa 7

Wymagania edukacyjne z chemii dla uczniów klasy 7 szkoły podstawowej oparte na Programie nauczania chemii

autorstwa Teresy Kulawik i Marii Litwin

Poziom wymagań
Dział I. Substancje i  ich przemiany
Ocena dopuszczająca	Ocena dostateczna	Ocena dobra	Ocena bardzo dobra	Ocena celująca
Uczeń: zalicza chemię do nauk przyrodniczychstosuje zasady bezpieczeństwa obowiązujące w pracowni chemicznejnazywa wybrane elementy szkła i sprzętu laboratoryjnego oraz określa ich przeznaczeniezna sposoby opisywania doświadczeń chemicznychopisuje właściwości substancji będących głównymi składnikami produktów stosowanych na co dzieńdefiniuje pojęcie gęstośćpodaje wzór na gęstośćprzeprowadza proste obliczenia z wykorzystaniem pojęć masa, gęstość, objętośćwymienia jednostki gęstościodróżnia właściwości fizyczne od chemicznychdefiniuje pojęcie mieszanina substancjiopisuje cechy mieszanin jednorodnych i niejednorodnychpodaje przykłady mieszaninopisuje proste metody rozdzielania mieszanin na składnikidefiniuje pojęcia zjawisko fizyczne i reakcja chemicznadefiniuje pojęcia pierwiastek chemiczny i związek chemicznydzieli substancje chemiczne na proste i złożone oraz na pierwiastki i związki chemicznepodaje przykłady związków chemicznychdzieli pierwiastki chemiczne na metale i niemetalepodaje przykłady pierwiastków chemicznych (metali i niemetali)odróżnia metale i niemetale na podstawie ich właściwościposługuje się symbolami chemicznymi pierwiastków (H, O, N, Cl, S, C, P, Si, Na, K, Ca, Mg, Fe, Zn, Br, Cu, Al, Pb, Ag, Ba, I)	Uczeń: omawia, czym zajmuje się chemiawyjaśnia, dlaczego chemia jest nauką przydatną ludziomwyjaśnia, czym są obserwacje, a czym wnioski z doświadczeniaprzelicza jednostki (masy, objętości, gęstości)wyjaśnia, czym ciało fizyczne różni się od substancjiopisuje właściwości substancjiwymienia i wyjaśnia podstawowe sposoby rozdzielania mieszanin na składnikisporządza mieszaninędobiera metodę rozdzielania mieszaniny na składnikiopisuje i porównuje zjawisko fizyczne i reakcję chemicznąprojektuje doświadczenia ilustrujące zjawisko fizyczne i reakcję chemicznądefiniuje pojęcie stopy metalipodaje przykłady zjawisk fizycznych i reakcji chemicznych zachodzących w otoczeniu człowiekawyjaśnia potrzebę wprowadzenia symboli chemicznychrozpoznaje pierwiastki i związki chemicznewyjaśnia różnicę między pierwiastkiem, związkiem chemicznym i mieszaniną	Uczeń: podaje zastosowania wybranego szkła i sprzętu laboratoryjnegoidentyfikuje substancje na podstawie podanych właściwościpodaje sposób rozdzielenia wskazanej mieszaniny na składnikiwskazuje różnice między właściwościami fizycznymi składników mieszaniny, które umożliwiają jej rozdzielenieprojektuje doświadczenia ilustrujące reakcję chemiczną i formułuje wnioskiwskazuje w podanych przykładach reakcję chemiczną i zjawisko fizycznewskazuje wśród różnych substancji mieszaninę i związek chemicznywyjaśnia różnicę między mieszaniną a związkiem chemicznymodszukuje w układzie okresowym pierwiastków podane pierwiastki chemiczneopisuje doświadczenia wykonywane na lekcjiprzeprowadza wybrane doświadczenia	Uczeń: omawia podział chemii na organiczną i nieorganicznąprojektuje doświadczenie o podanym tytule (rysuje schemat, zapisuje obserwacje i formułuje wnioski)przeprowadza doświadczenia z działu: Substancje i ich przemianyprojektuje i przewiduje wyniki doświadczeń na podstawie posiadanej wiedzy	Uczeń: wyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o korozji i sposobach zabezpieczania produktów zawierających żelazo przed rdzewieniem
Dział II. Składniki powietrza i rodzaje przemian, jakim ulegają
Uczeń: opisuje skład i właściwości powietrzaokreśla, co to są stałe i zmienne składniki powietrzaopisuje właściwości fizyczne i chemiczne tlenku węgla(IV) oraz właściwości fizyczne gazów szlachetnychpodaje, że woda jest związkiem chemicznym wodoru i tlenutłumaczy, na czym polega zmiana stanu skupienia na przykładzie wodydefiniuje pojęcie wodorkiokreśla znaczenie powietrzapodaje, jak można wykryć tlenek węgla(IV)określa, jak zachowują się substancje higroskopijneomawia, na czym polega spalaniedefiniuje pojęcia substrat i produkt reakcji chemicznejwskazuje substraty i produkty reakcji chemicznej określa, co to są tlenki i zna ich podziałwskazuje różnicę między reakcjami egzo- i endotermicznąpodaje przykłady reakcji egzo- i endotermicznychwymienia niektóre efekty towarzyszące reakcjom chemicznym	Uczeń: projektuje i przeprowadza doświadczenie potwierdzające, że powietrze jest mieszaniną jednorodną gazówwymienia stałe i zmienne składniki powietrzaoblicza przybliżoną objętość tlenu i azotu,  np. w sali lekcyjnejopisuje, jak można otrzymać tlenpodaje przykłady wodorków niemetalipodaje sposób otrzymywania tlenku węgla(IV) (na przykładzie reakcji węgla z tlenem)definiuje pojęcie reakcja charakterystycznaplanuje doświadczenie umożliwiające wykrycie obecności tlenku węgla(IV) w powietrzu wydychanym z płucopisuje rolę wody i pary wodnej w przyrodziewymienia właściwości wodywyjaśnia pojęcie higroskopijnośćzapisuje słownie przebieg reakcji chemicznejwskazuje w zapisie słownym przebiegu reakcji chemicznej substraty i produkty, pierwiastki i związki chemicznepodaje sposób otrzymywania wodoru (w reakcji kwasu chlorowodorowego z metalem)opisuje sposób identyfikowania gazów: wodoru, tlenu, tlenku węgla(IV) definiuje pojęcia reakcje egzo- i endotermiczne	Uczeń: określa, które składniki powietrza są stałe, a które zmiennewykonuje obliczenia dotyczące zawartości procentowej substancji występujących w powietrzuwykrywa obecność tlenku węgla(IV)projektuje doświadczenia, w których otrzyma tlen, tlenek węgla(IV), wodórprojektuje doświadczenia, w których zbada właściwości tlenu, tlenku węgla(IV), wodoruzapisuje słownie przebieg różnych rodzajów reakcji chemicznychwykazuje obecność pary wodnej w powietrzuomawia sposoby otrzymywania wodorupodaje przykłady reakcji egzo- i endotermicznychzalicza przeprowadzone na lekcjach reakcje do egzo- i endotermicznych	Uczeń: otrzymuje tlenek węgla(IV) w reakcji węglanu wapnia z kwasem chlorowodorowymwymienia różne sposoby otrzymywania tlenu, tlenku węgla(IV), wodoruprojektuje doświadczenia dotyczące powietrza i jego składnikówuzasadnia, na podstawie reakcji magnezu z tlenkiem węgla(IV), że tlenek węgla(IV) jest związkiem chemicznym węgla i tlenuuzasadnia, na podstawie reakcji magnezu  z parą wodną, że woda jest związkiem chemicznym tlenu i wodoruidentyfikuje substancje na podstawie schematów reakcji chemicznych	Uczeń: odczytuje informacje o właściwościach tlenu i wodoru i ich zastosowańwyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o zastosowaniach gazów szlachetnychwyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o źródłach, rodzajach i skutkach zanieczyszczeń powietrza, oraz o sposobach postępowania pozwalających chronić powietrze przed zanieczyszczeniami wyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o przyczynach i skutkach spadku ozonu w stratosferze ziemskiej oraz sposobach zapobiegania powiększaniu się „dziury ozonowej”wyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o powstawaniu kwaśnych opadów
Dział III. Atomy i cząsteczki
Uczeń: definiuje pojęcie materia definiuje pojęcie dyfuzjiopisuje ziarnistą budowę materiiopisuje, czym atom różni się od cząsteczkidefiniuje pojęcia: jednostka masy atomowej, masa atomowa, masa cząsteczkowaopisuje i charakteryzuje skład atomu pierwiastka chemicznego (jądro – protony i neutrony, powłoki elektronowe – elektrony)wyjaśni, co to są nukleonydefiniuje pojęcie elektrony walencyjnewyjaśnia, co to są liczba atomowa, liczba masowaustala liczbę protonów, elektronów, neutronów w atomie danego pierwiastka chemicznego, gdy znane są liczby atomowa i masowapodaje, czym jest konfiguracja elektronowadefiniuje pojęcie izotopopisuje układ okresowy pierwiastków chemicznychpodaje treść prawa okresowościodczytuje z układu okresowego podstawowe informacje o pierwiastkach chemicznych określa rodzaj pierwiastków (metal, niemetal) i podobieństwo właściwości pierwiastków w grupie	Uczeń: planuje doświadczenie potwierdzające ziarnistość budowy materiiwyjaśnia zjawisko dyfuzjiopisuje pierwiastek chemiczny jako zbiór atomów o danej liczbie atomowej Zwyjaśnia różnice w budowie atomów izotopów wodorukorzysta z układu okresowego pierwiastków chemicznychwykorzystuje informacje odczytane z układu okresowego pierwiastków chemicznychpodaje maksymalną liczbę elektronów na poszczególnych powłokach (K, L, M)zapisuje konfiguracje elektronowe rysuje modele atomów pierwiastków chemicznychokreśla, jak zmieniają się niektóre właściwości pierwiastków w grupie i okresie	Uczeń: wyjaśnia różnice między pierwiastkiem  a związkiem chemicznym korzysta z informacji zawartych w układzie okresowym pierwiastków chemicznychoblicza maksymalną liczbę elektronów w powłokachzapisuje konfiguracje elektronowerysuje uproszczone modele atomów określa zmianę właściwości pierwiastków  w grupie i okresie	Uczeń: wyjaśnia związek między podobieństwami właściwości pierwiastków chemicznych zapisanych w tej samej grupie układu okresowego a budową ich atomów i liczbą elektronów walencyjnych	Uczeń: wyszukuje informacje na temat zastosowań izotopów
Dział IV. Łączenie się atomów. Równania reakcji chemicznych
Uczeń: wymienia typy wiązań chemicznychpodaje definicje: wiązania kowalencyjnego, wiązania jonowegodefiniuje pojęcia: jon, kation, aniondefiniuje pojęcie elektroujemnośćposługuje się symbolami pierwiastków chemicznychpodaje, co występuje we wzorze elektronowymodróżnia wzór sumaryczny od wzoru strukturalnegona przykładzie cząsteczek o budowie kowalencyjnej: H2, Cl2, N2, CO2, H2O, HCl, NH3, CH4, zapisuje wzory sumaryczne i strukturalne tych cząsteczekwskazuje jony z atomów na przykładach: Na, Mg, Al, O, Cl, Swskazuje jony w związkach o budowie jonowej (np. NaCl, MgO)definiuje pojęcie wartościowośćpodaje wartościowość pierwiastków chemicznych w stanie wolnym odczytuje z układu okresowego maksymalną wartościowość pierwiastków chemicznych względem wodoru i tlenu grup 1, 2 i 13−17wyznacza wartościowość pierwiastków chemicznych na podstawie wzorów sumarycznychzapisuje wzory sumaryczny i strukturalny cząsteczki związku dwupierwiastkowego na podstawie wartościowości pierwiastków chemicznychokreśla na podstawie wzoru liczbę atomów pierwiastków w związku chemicznym interpretuje zapisy (odczytuje ilościowo i jakościowo proste zapisy), np.: H2, 2H, 2H2 itp.ustala na podstawie wzoru sumarycznego nazwę prostych dwupierwiastkowych związków chemicznych ustala na podstawie nazw wzory sumaryczne prostych dwupierwiastkowych związków chemicznychwskazuje substraty i produkty reakcji chemicznejpodaje treść prawa zachowania masy	Uczeń: opisuje rolę elektronów zewnętrznej powłoki w łączeniu się atomówodczytuje elektroujemność pierwiastków chemicznychokreśla rodzaj wiązania w prostych przykładach cząsteczek podaje przykłady substancji o wiązaniu kowalencyjnym i substancji o wiązaniu jonowym określa wartościowość na podstawie układu okresowego pierwiastków zapisuje wzory związków chemicznych na podstawie podanej wartościowości lub nazwy pierwiastków chemicznychpodaje nazwę związku chemicznego na podstawie wzoruokreśla wartościowość pierwiastków w związku chemicznymzapisuje wzory cząsteczek, korzystając z modeli wyjaśnia znaczenie współczynnika stechiometrycznego i indeksu stechiometrycznegowyjaśnia pojęcie równania reakcji chemicznejodczytuje proste równania reakcji chemicznychzapisuje równania reakcji chemicznychdobiera współczynniki w równaniach  reakcji chemicznych	Uczeń: określa typ wiązania chemicznego w podanym przykładziewyjaśnia różnice między typami wiązań chemicznychopisuje powstawanie wiązań kowalencyjnych dla wymaganych przykładówopisuje, jak  wykorzystać elektroujemność do określenia rodzaju wiązania chemicznego w cząsteczcewykorzystuje pojęcie wartościowościnazywa związki chemiczne na podstawie wzorów sumarycznych i zapisuje wzory na podstawie ich nazwzapisuje i odczytuje równania reakcji chemicznych przedstawia modelowy schemat równania reakcji chemicznej	Uczeń: wykorzystuje pojęcie elektroujemności do określania rodzaju wiązania w podanych substancjachuzasadnia i udowadnia doświadczalnie, że masa substratów jest równa masie produktówwskazuje podstawowe różnice między wiązaniem kowalencyjnym a jonowymzapisuje i odczytuje równania reakcji chemicznych o dużym stopniu trudności	Uczeń: wyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o właściwościach związków kowalencyjnych i jonowych (stan skupienia, rozpuszczalność w wodzie, temperatury topnienia i wrzenia, przewodnictwo ciepła i elektryczności)
Dział V. Woda i roztwory wodne
Uczeń: charakteryzuje rodzaje wód występujących w przyrodziewymienia stany skupienia wodynazywa przemiany stanów skupienia wodyopisuje właściwości wodyzapisuje wzory sumaryczny i strukturalny cząsteczki wodydefiniuje pojęcie dipolidentyfikuje cząsteczkę wody jako dipolwyjaśnia podział substancji na dobrze, średnio oraz trudno rozpuszczalne w wodziewyjaśnia pojęcia: rozpuszczalnik i substancja rozpuszczanaprojektuje doświadczenie dotyczące rozpuszczalności różnych substancji w wodziedefiniuje pojęcie rozpuszczalnośćwymienia czynniki, które wpływają na rozpuszczalność substancjiokreśla, co to jest krzywa rozpuszczalnościodczytuje z wykresu rozpuszczalności rozpuszczalność danej substancji w podanej temperaturzewymienia czynniki wpływające na szybkość rozpuszczania się substancji stałej w wodziedefiniuje pojęcia: roztwór właściwy, koloid i zawiesinapodaje przykłady substancji tworzących z wodą roztwór właściwy, zawiesinę, koloiddefiniuje pojęcia: roztwór nasycony, roztwór nienasycony, roztwór stężony, roztwór rozcieńczonydefiniuje pojęcie krystalizacjapodaje sposoby otrzymywania roztworu nienasyconego z nasyconego i odwrotniedefiniuje stężenie procentowe roztworupodaje wzór opisujący stężenie procentowe roztworuprowadzi proste obliczenia z wykorzystaniem pojęć: stężenie procentowe, masa substancji, masa rozpuszczalnika, masa roztworu	Uczeń: opisuje budowę cząsteczki wody wyjaśnia, co to jest cząsteczka polarnawymienia właściwości wody zmieniające się pod wpływem zanieczyszczeńplanuje doświadczenie udowadniające, że woda: z sieci wodociągowej i naturalnie występująca w przyrodzie są mieszaninamiproponuje sposoby racjonalnego gospodarowania wodątłumaczy, na czym polegają procesy mieszania i rozpuszczaniaokreśla, dla jakich substancji woda jest dobrym rozpuszczalnikiemcharakteryzuje substancje ze względu na ich rozpuszczalność w wodzieplanuje doświadczenia wykazujące wpływ różnych czynników na szybkość rozpuszczania substancji stałych w wodzieporównuje rozpuszczalność różnych substancji w tej samej temperaturzeoblicza ilość substancji, którą można rozpuścić w określonej objętości wody w podanej temperaturzepodaje przykłady substancji, które rozpuszczają się w wodzie, tworząc roztwory właściwepodaje przykłady substancji, które nie rozpuszczają się w wodzie, tworząc koloidy lub zawiesinywskazuje różnice między roztworem właściwym a zawiesinąopisuje różnice między roztworami: nasyconym i nienasyconymprzekształca wzór na stężenie procentowe roztworu tak, aby obliczyć masę substancji rozpuszczonej lub masę roztworuoblicza masę substancji rozpuszczonej lub masę roztworu, znając stężenie procentowe roztworuwyjaśnia, jak sporządzić roztwór o określonym stężeniu procentowym, np. 100 g 20-procentowego roztworu soli kuchennej	Uczeń: wyjaśnia, na czym polega tworzenie wiązania kowalencyjnego spolaryzowanego w cząsteczce wodywyjaśnia budowę polarną cząsteczki wodyokreśla właściwości wody wynikające z jej budowy polarnejprzedstawia za pomocą modeli proces rozpuszczania w wodzie substancji o budowie polarnej, np. chlorowodorupodaje rozmiary cząstek substancji wprowadzonych do wody i znajdujących się w roztworze właściwym, koloidzie, zawiesiniewykazuje doświadczalnie wpływ różnych czynników na szybkość rozpuszczania substancji stałej w wodzieposługuje się wykresem rozpuszczalnościwykonuje obliczenia z wykorzystaniem wykresu rozpuszczalnościoblicza masę wody, znając masę roztworu i jego stężenie procentoweprowadzi obliczenia z wykorzystaniem pojęcia gęstościoblicza stężenie procentowe roztworu nasyconego w danej temperaturze (z wykorzystaniem wykresu rozpuszczalności)wymienia czynności prowadzące do sporządzenia określonej objętości roztworu o określonym stężeniu procentowymsporządza roztwór o określonym stężeniu procentowym	Uczeń: proponuje doświadczenie udowadniające, że woda jest związkiem wodoru i tlenuokreśla wpływ ciśnienia atmosferycznego na wartość temperatury wrzenia wodyporównuje rozpuszczalność w wodzie związków kowalencyjnych i jonowychwykazuje doświadczalnie, czy roztwór jest nasycony, czy nienasyconyrozwiązuje z wykorzystaniem gęstości zadania rachunkowe dotyczące stężenia procentowego oblicza rozpuszczalność substancji w danej temperaturze, znając stężenie procentowe jej roztworu nasyconego w tej temperaturze	Uczeń: podaje sposoby zmniejszenia lub zwiększenia stężenia roztworuoblicza stężenie procentowe roztworu powstałego przez zatężenie i rozcieńczenie roztworuoblicza stężenie roztworu powstałego po zmieszaniu roztworów tej samej substancji o różnych stężeniachopisuje różnice między roztworami: rozcieńczonym i stężonym
Dział VI. Tlenki i wodorotlenki
Uczeń: definiuje pojęcie katalizatordefiniuje pojęcie tlenekpodaje podział tlenków na tlenki metali i tlenki niemetalizapisuje równania reakcji otrzymywania tlenków metali i tlenków niemetaliwymienia zasady BHP dotyczące pracy z zasadamidefiniuje pojęcia wodorotlenek i zasadaodczytuje z tabeli rozpuszczalności, rozpuszczalność wodorotlenków w wodzie opisuje budowę wodorotlenkówzna wartościowość grupy wodorotlenowej rozpoznaje wzory wodorotlenkówzapisuje wzory sumaryczne wodorotlenków: NaOH, KOH, Ca(OH)2, Al(OH)3, Cu(OH)2definiuje pojęcia: elektrolit, nieelektrolitdefiniuje pojęcia: dysocjacja jonowa, wskaźnikwymienia rodzaje odczynów roztworówpodaje barwy wskaźników w roztworze o podanym odczyniewyjaśnia, na czym polega dysocjacja jonowa zasadzapisuje równania dysocjacji jonowej zasad (proste przykłady)podaje nazwy jonów powstałych w wyniku dysocjacji jonowejodróżnia zasady od innych substancji za pomocą wskaźnikówrozróżnia pojęcia wodorotlenek i zasada	Uczeń: podaje sposoby otrzymywania tlenkówpodaje wzory i nazwy wodorotlenkówwymienia wspólne właściwości zasad i wyjaśnia, z czego one wynikająwymienia dwie główne metody otrzymywania wodorotlenkówzapisuje równania reakcji otrzymywania wodorotlenku sodu i wapniawyjaśnia pojęcia woda wapiennaodczytuje proste równania dysocjacji jonowej zasaddefiniuje pojęcie odczyn zasadowybada odczynzapisuje obserwacje do przeprowadzanych na lekcji doświadczeń	Uczeń: wyjaśnia pojęcia wodorotlenek i zasadawymienia przykłady wodorotlenków i zasadwyjaśnia, dlaczego podczas pracy z zasadami należy zachować szczególną ostrożność wymienia poznane tlenki metali, z których można otrzymać zasadyzapisuje równania reakcji otrzymywania wybranego wodorotlenkuplanuje doświadczenia, w których wyniku można otrzymać wodorotlenki sodu lub wapniaplanuje sposób otrzymywania wodorotlenków trudno rozpuszczalnych w wodziezapisuje i odczytuje równania dysocjacji jonowej zasadokreśla odczyn roztworu zasadowego opisuje doświadczenia przeprowadzane na lekcjach (schemat, obserwacje, wniosek)opisuje zastosowania wskaźników planuje doświadczenie, które umożliwi zbadanie odczynu produktów używanych w życiu codziennym	Uczeń: planuje doświadczenia, w których wyniku można otrzymać różne wodorotlenki, także trudno rozpuszczalne w wodziezapisuje równania reakcji otrzymywania różnych wodorotlenkówidentyfikuje wodorotlenki na podstawie podanych informacjiodczytuje równania reakcji chemicznych	Uczeń: wyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o właściwościach i wynikających z nich zastosowań wodorotlenków sodu, potasu i wapniawyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o właściwościach fizycznych i zastosowaniach wybranych tlenków                                 Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który opanował wszystkie treści z podstawy programowej oraz rozwiązuje zadania o wysokim stopniu trudności.

 

Klasa 8

Wymagania edukacyjne z chemii dla uczniów klasy 8 szkoły podstawowej oparte na Programie nauczania chemii

autorstwa Teresy Kulawik i Marii Litwin

Dział VI. Tlenki i wodorotlenki
Ocena dopuszczająca	Ocena dostateczna	Ocena dobra	Ocena bardzo dobra	Ocena celująca
Uczeń: definiuje pojęcie katalizatordefiniuje pojęcie tlenekpodaje podział tlenków na tlenki metali i tlenki niemetalizapisuje równania reakcji otrzymywania tlenków metali i tlenków niemetaliwymienia zasady BHP dotyczące pracy z zasadamidefiniuje pojęcia wodorotlenek i zasadaodczytuje z tabeli rozpuszczalności, rozpuszczalność wodorotlenków w wodzie opisuje budowę wodorotlenkówzna wartościowość grupy wodorotlenowej rozpoznaje wzory wodorotlenkówzapisuje wzory sumaryczne wodorotlenków: NaOH, KOH, Ca(OH)2, Al(OH)3, Cu(OH)2definiuje pojęcia: elektrolit, nieelektrolitdefiniuje pojęcia: dysocjacja jonowa, wskaźnikwymienia rodzaje odczynów roztworówpodaje barwy wskaźników w roztworze o podanym odczyniewyjaśnia, na czym polega dysocjacja jonowa zasadzapisuje równania dysocjacji jonowej zasad (proste przykłady)podaje nazwy jonów powstałych w wyniku dysocjacji jonowejodróżnia zasady od innych substancji za pomocą wskaźnikówrozróżnia pojęcia wodorotlenek i zasada	Uczeń: podaje sposoby otrzymywania tlenkówpodaje wzory i nazwy wodorotlenkówwymienia wspólne właściwości zasad i wyjaśnia, z czego one wynikająwymienia dwie główne metody otrzymywania wodorotlenkówzapisuje równania reakcji otrzymywania wodorotlenku sodu i wapniawyjaśnia pojęcia woda wapiennaodczytuje proste równania dysocjacji jonowej zasaddefiniuje pojęcie odczyn zasadowybada odczynzapisuje obserwacje do przeprowadzanych na lekcji doświadczeń	Uczeń: wyjaśnia pojęcia wodorotlenek i zasadawymienia przykłady wodorotlenków i zasadwyjaśnia, dlaczego podczas pracy z zasadami należy zachować szczególną ostrożność wymienia poznane tlenki metali, z których można otrzymać zasadyzapisuje równania reakcji otrzymywania wybranego wodorotlenkuplanuje doświadczenia, w których wyniku można otrzymać wodorotlenki sodu lub wapniaplanuje sposób otrzymywania wodorotlenków trudno rozpuszczalnych w wodziezapisuje i odczytuje równania dysocjacji jonowej zasadokreśla odczyn roztworu zasadowego opisuje doświadczenia przeprowadzane na lekcjach (schemat, obserwacje, wniosek)opisuje zastosowania wskaźników planuje doświadczenie, które umożliwi zbadanie odczynu produktów używanych w życiu codziennym	Uczeń: planuje doświadczenia, w których wyniku można otrzymać różne wodorotlenki, także trudno rozpuszczalne w wodziezapisuje równania reakcji otrzymywania różnych wodorotlenkówidentyfikuje wodorotlenki na podstawie podanych informacjiodczytuje równania reakcji chemicznych	Uczeń: wyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o właściwościach i wynikających z nich zastosowań wodorotlenków sodu, potasu i wapniawyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o właściwościach fizycznych i zastosowaniach wybranych tlenków
Dział VII. Kwasy
Uczeń: wymienia zasady bhp dotyczące obchodzenia się z kwasamizalicza kwasy do elektrolitówdefiniuje pojęcie kwasy opisuje budowę kwasów opisuje różnice w budowie kwasów beztlenowych i kwasów tlenowychzapisuje wzory sumaryczne kwasów: HCl, H2S, H2SO4, H2SO3, HNO3, H2CO3, H3PO4podaje nazwy poznanych kwasówwskazuje wodór i resztę kwasową we wzorze kwasuwyznacza wartościowość reszty kwasowejwyjaśnia, jak można otrzymać kwas chlorowodorowy, fosforowy(V)wyjaśnia, co to jest tlenek kwasowystosuje zasadę rozcieńczania kwasówwyjaśnia, na czym polega dysocjacja elektrolityczna (jonowa) kwasówdefiniuje pojęcia: jon, kation i anionzapisuje równania reakcji dysocjacji elektrolitycznej kwasów (proste przykłady)wymienia rodzaje odczynu roztworuwymienia poznane wskaźnikiokreśla zakres pH i barwy wskaźników dla poszczególnych odczynówrozróżnia doświadczalnie odczyny roztworów za pomocą wskaźników	Uczeń: udowadnia, dlaczego w nazwie danego kwasu pojawia się wartościowośćwymienia metody otrzymywania kwasów tlenowych i kwasów beztlenowychzapisuje równania reakcji otrzymywania poznanych kwasówwyjaśnia pojęcie tlenek kwasowywskazuje przykłady tlenków kwasowychwyjaśnia pojęcie dysocjacja elektrolityczna zapisuje wybrane równania reakcji dysocjacji elektrolitycznej kwasównazywa kation H+ i aniony reszt kwasowychokreśla odczyn roztworu (kwasowy)zapisuje obserwacje z przeprowadzanych doświadczeńposługuje się skalą pH    bada odczyn i pH roztworu	Uczeń: zapisuje równania reakcji otrzymywania wskazanego kwasuwyjaśnia, dlaczego podczas pracy ze stężonymi roztworami kwasów należy zachować szczególną ostrożnośćprojektuje doświadczenia, w wyniku których można otrzymać omawiane na lekcjach kwasywymienia poznane tlenki kwasowewyjaśnia zasadę bezpiecznego rozcieńczania stężonego roztworu kwasu siarkowego(VI)zapisuje i odczytuje równania reakcji dysocjacji elektrolitycznej kwasówzapisuje i odczytuje równania reakcji dysocjacji elektrolitycznej w formie stopniowej dla H2S, H2CO3opisuje doświadczenia przeprowadzane na lekcjach (schemat, obserwacje, wniosek)interpretuje wartość pH w ujęciu jakościowym (odczyny: kwasowy, zasadowy, obojętny)opisuje zastosowania wskaźnikówplanuje doświadczenie, które pozwala zbadać pH produktów występujących w życiu codziennym	Uczeń: nazywa dowolny kwas tlenowy (określenie wartościowości pierwiastków chemicznych, uwzględnienie ich w nazwie)projektuje i przeprowadza doświadczenia, w których wyniku można otrzymać kwasyidentyfikuje kwasy na podstawie podanych informacjiodczytuje równania reakcji chemicznychplanuje doświadczalne wykrycie białka w próbce żywności (np.: w serze, mleku, jajku)opisuje reakcję ksantoproteinową	Uczeń: wyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o powstawaniu i skutkach kwaśnych opadów oraz o sposobach ograniczających ich powstawaniuwyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o właściwościach i wynikających z nich zastosowań niektórych  kwasów, np. HCl, H2SO4
Dział VIII. Sole
Uczeń: opisuje budowę solitworzy i zapisuje wzory sumaryczne soli (np. chlorków, siarczków)wskazuje metal i resztę kwasową we wzorze solitworzy nazwy soli na podstawie wzorów sumarycznych (proste przykłady)tworzy i zapisuje wzory sumaryczne soli na podstawie ich nazw (np. wzory soli kwasów: chlorowodorowego, siarkowodorowego i metali, np. sodu, potasu i wapnia)wskazuje wzory soli wśród wzorów różnych związków chemicznych definiuje pojęcie dysocjacja elektrolityczna (jonowa) solidzieli sole ze względu na ich rozpuszczalność w wodzieustala rozpuszczalność soli w wodzie na podstawie tabeli rozpuszczalności soli i wodorotlenków w wodziezapisuje równania reakcji dysocjacji elektrolitycznej (jonowej) soli rozpuszczalnych w wodzie (proste przykłady)podaje nazwy jonów powstałych w wyniku dysocjacji elektrolitycznej soli (proste przykłady)opisuje sposób otrzymywania soli trzema podstawowymi metodami (kwas + wodorotlenek, metal + kwas, tlenek metalu + kwas)zapisuje cząsteczkowo równania reakcji otrzymywania soli (proste przykłady)definiuje pojęcia reakcja zobojętniania i reakcja strąceniowaodróżnia zapis cząsteczkowy od zapisu jonowego równania reakcji chemicznejokreśla związek ładunku jonu z wartościowością metalu i reszty kwasowej	Uczeń: wymienia cztery najważniejsze sposoby otrzymywania solipodaje nazwy i wzory soli (typowe przykłady)zapisuje równania reakcji zobojętniania w formach: cząsteczkowej, jonowej oraz jonowej skróconejpodaje nazwy jonów powstałych w wyniku dysocjacji elektrolitycznej soliodczytuje równania reakcji otrzymywania soli (proste przykłady)korzysta z tabeli rozpuszczalności soli i wodorotlenków w wodziezapisuje równania reakcji otrzymywania soli (reakcja strąceniowa) w formach cząsteczkowej i jonowej (proste przykłady)zapisuje i odczytuje wybrane równania reakcji dysocjacji elektrolitycznej solidzieli metale ze względu na ich aktywność chemiczną (szereg aktywności chemicznej metali)opisuje sposoby zachowania się metali w reakcji z kwasami (np. miedź i magnez w reakcji z kwasem chlorowodorowym)zapisuje obserwacje z doświadczeń przeprowadzanych na lekcji	Uczeń: tworzy i zapisuje nazwy i wzory soli: chlorków, siarczków, azotanów(V), siarczanów(IV), siarczanów(VI), węglanów, fosforanów(V) (ortofosforanów(V))zapisuje i odczytuje równania dysocjacji elektrolitycznej soliotrzymuje sole doświadczalniewyjaśnia przebieg reakcji zobojętniania i reakcji strąceniowejzapisuje równania reakcji otrzymywania soli ustala, korzystając z szeregu aktywności metali, które metale reagują z kwasami według schematu: metal + kwas ® sól + wodórprojektuje i przeprowadza reakcję zobojętniania (HCl + NaOH)swobodnie posługuje się tabelą rozpuszczalności soli i wodorotlenków w wodzieprojektuje doświadczenia pozwalające otrzymać substancje średnio i trudno rozpuszczalne (sole i wodorotlenki) w reakcjach strąceniowychzapisuje odpowiednie równania reakcji w formie cząsteczkowej i jonowej (reakcje otrzymywania substancji średnio i trudno rozpuszczalnych w reakcjach strąceniowych)podaje przykłady soli występujących w przyrodzieopisuje doświadczenia przeprowadzane na lekcjach (schemat, obserwacje, wniosek)	Uczeń: wymienia metody otrzymywania soliprzewiduje, czy zajdzie dana reakcja chemiczna (poznane metody, tabela rozpuszczalności soli i wodorotlenków w wodzie, szereg aktywności metali)zapisuje i odczytuje równania reakcji otrzymywania dowolnej soli wyjaśnia, jakie zmiany zaszły w odczynie roztworów poddanych reakcji zobojętnianiaproponuje reakcję tworzenia soli średnio i trudno rozpuszczalnejprzewiduje wynik reakcji strąceniowejidentyfikuje sole na podstawie podanych informacjipodaje zastosowania reakcji strąceniowychprojektuje i przeprowadza doświadczenia dotyczące otrzymywania soliprzewiduje efekty zaprojektowanych doświadczeń dotyczących otrzymywania soli (różne metody)opisuje zaprojektowane doświadczenia	Uczeń: wyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o zastosowaniach najważniejszych soli: chlorków, węglanów, azotanów(V), siarczanów(VI) i fosforanów(V) (ortofosforanów(V)).
Dział IX. Związki węgla z wodorem
Uczeń: wyjaśnia pojęcie związki organiczne podaje przykłady związków chemicznych zawierających węgielstosuje zasady BHP w pracy z tlenkiem węgla(II)definiuje pojęcie węglowodorydefiniuje pojęcie szereg homologicznydefiniuje pojęcia: węglowodory nasycone, węglowodory nienasycone, alkany, alkeny, alkinyzalicza alkany do węglowodorów nasyconych, a alkeny i alkiny – do nienasyconychzapisuje wzory sumaryczne: alkanów, alkenów i alkinów o podanej liczbie atomów węglarysuje wzory strukturalne i półstrukturalne (grupowe): alkanów, alkenów i alkinów o łańcuchach prostych (do czterech atomów węgla w cząsteczce)podaje nazwy systematyczne alkanów (do czterech atomów węgla w cząsteczce)podaje wzory ogólne: alkanów, alkenów i alkinówpodaje zasady tworzenia nazw alkenów i alkinówprzyporządkowuje dany węglowodór do odpowiedniego szeregu homologicznegoopisuje budowę i występowanie metanuopisuje właściwości fizyczne i chemiczne metanu, etanuwyjaśnia, na czym polegają spalanie całkowite i spalanie niecałkowitezapisuje równania reakcji spalania całkowitego i spalania niecałkowitego metanu, etanupodaje wzory sumaryczne i strukturalne etenu i etynuopisuje najważniejsze właściwości etenu i etynudefiniuje pojęcia: polimeryzacja, monomer i polimeropisuje wpływ węglowodorów nasyconych i węglowodorów nienasyconych na wodę bromową (lub roztwór manganianu(VII) potasu)	Uczeń: wyjaśnia pojęcie szereg homologicznytworzy nazwy alkenów i alkinów na podstawie nazw odpowiednich alkanówzapisuje wzory: sumaryczne, strukturalne i półstrukturalne (grupowe); podaje nazwy: alkanów, alkenów i alkinówbuduje model cząsteczki: metanu, etenu, etynuwyjaśnia różnicę między spalaniem całkowitym a spalaniem niecałkowitymopisuje właściwości fizyczne i chemiczne (spalanie) alkanów (metanu, etanu) oraz etenu i etynu zapisuje i odczytuje równania reakcji spalania metanu, etanu, przy ograniczonym i nieograniczonym dostępie tlenu pisze równania reakcji spalania etenu i etynuporównuje budowę etenu i etynuwyjaśnia, na czym polegają reakcje przyłączania i polimeryzacjiwyjaśnia, jak można doświadczalnie odróżnić węglowodory nasycone od węglowodorów nienasyconych, np. metan od etenu czy etynuwyjaśnia, od czego zależą właściwości węglowodorówpodaje obserwacje do wykonywanych na lekcji doświadczeń	Uczeń: tworzy wzory ogólne alkanów, alkenów, alkinów (na podstawie wzorów kolejnych związków chemicznych w danym szeregu homologicznym)proponuje sposób doświadczalnego wykrycia produktów spalania węglowodorówzapisuje równania reakcji spalania alkanów przy ograniczonym i nieograniczonym dostępie tlenuzapisuje równania reakcji spalania etenu i etynuzapisuje równania reakcji otrzymywania etynuodczytuje podane równania reakcji chemicznejzapisuje równania reakcji etenu i etynu z bromem, polimeryzacji etenu opisuje rolę katalizatora w reakcji chemicznejwyjaśnia zależność między długością łańcucha węglowego a właściwościami fizycznymi alkanów (np. stanem skupienia, lotnością, palnością, gęstością, temperaturą topnienia i wrzenia) wyjaśnia, co jest przyczyną większej reaktywności węglowodorów nienasyconych w porównaniu z węglowodorami nasyconymiprojektuje doświadczenie chemiczne umożliwiające odróżnienie węglowodorów nasyconych od węglowodorów nienasyconychopisuje przeprowadzane doświadczenia chemiczne	Uczeń: analizuje właściwości węglowodorówporównuje właściwości węglowodorów nasyconych i węglowodorów nienasyconychopisuje wpływ wiązania wielokrotnego w cząsteczce węglowodoru na jego reaktywnośćzapisuje równania reakcji przyłączania (np. bromowodoru, wodoru, chloru) do węglowodorów zawierających wiązanie wielokrotne projektuje doświadczenia chemiczne dotyczące węglowodorówanalizuje znaczenie węglowodorów w życiu codziennym	Uczeń: wyszukuje, porządkuje i prezentuje informacje o naturalnych źródłach węglowodorów oraz o produktach destylacji ropy naftowej i ich zastosowaniachwyszukuje informacje na temat zastosowań alkanów, etenu i etynuwyszukuje, porządkuje i prezentuje informacje o właściwościach i zastosowaniu polietylenu
Dział X. Pochodne węglowodorów
Uczeń: dowodzi, że alkohole, kwasy karboksylowe, estry i aminokwasy są pochodnymi węglowodorówopisuje budowę pochodnych węglowodorów (grupa węglowodorowa + grupa funkcyjna)wymienia pierwiastki chemiczne wchodzące w skład pochodnych węglowodorówzalicza daną substancję organiczną do odpowiedniej grupy związków chemicznychwyjaśnia, co to jest grupa funkcyjnazaznacza grupy funkcyjne w alkoholach, kwasach karboksylowych, estrach, aminokwasach; podaje ich nazwyzapisuje wzory ogólne alkoholi, kwasów karboksylowych i estrówdzieli alkohole na monohydroksylowe i polihydroksylowezapisuje wzory sumaryczne i rysuje wzory półstrukturalne (grupowe), strukturalne alkoholi monohydroksylowych o łańcuchach prostych zawierających do czterech atomów węgla w cząsteczcewyjaśnia, co to są nazwy zwyczajowe i nazwy systematycznetworzy nazwy systematyczne alkoholi monohydroksylowych o łańcuchach prostych zawierających do czterech atomów węgla w cząsteczce, podaje zwyczajowe (metanolu, etanolu) rysuje wzory półstrukturalne (grupowe), strukturalne kwasów monokarboksylowych o łańcuchach prostych zawierających do dwóch atomów węgla w cząsteczce; podaje ich nazwy systematyczne i zwyczajowe (kwasu metanowego i kwasu etanowego) zaznacza resztę kwasową we wzorze kwasu karboksylowego opisuje najważniejsze właściwości metanolu, etanolu i glicerolu oraz kwasów octowego i mrówkowegobada właściwości fizyczne gliceroluzapisuje równanie reakcji spalania metanoludzieli kwasy karboksylowe na nasycone i nienasyconewymienia najważniejsze kwasy tłuszczoweopisuje najważniejsze właściwości długołańcuchowych kwasów karboksylowych (stearynowego i oleinowego)definiuje pojęcie mydławymienia związki chemiczne, które są substratami reakcji estryfikacjidefiniuje pojęcie estryopisuje zagrożenia związane z alkoholami (metanol, etanol)opisuje najważniejsze zastosowania metanolu i etanoluwśród poznanych substancji wskazuje te, które mają szkodliwy wpływ na organizmomawia budowę i właściwości aminokwasów (na przykładzie glicyny)podaje przykłady występowania aminokwasów	Uczeń: zapisuje nazwy i wzory omawianych grup funkcyjnychwyjaśnia, co to są alkohole polihydroksylowezapisuje wzory i podaje nazwy alkoholi monohydroksylowych o łańcuchach prostych (zawierających do czterech atomów węgla w cząsteczce)zapisuje wzory sumaryczny i półstrukturalny (grupowy) propano-1,2,3-triolu (glicerolu)uzasadnia stwierdzenie, że alkohole i kwasy karboksylowe tworzą szeregi homologicznepodaje odczyn roztworu alkoholuzapisuje równania reakcji spalania etanolupodaje przykłady kwasów organicznych występujących w przyrodzie (kwasy: mrówkowy, szczawiowy, cytrynowy)tworzy nazwy prostych kwasów karboksylowych (do czterech atomów węgla w cząsteczce) i zapisuje ich wzory sumaryczne i strukturalnepodaje właściwości kwasów metanowego (mrówkowego) i etanowego (octowego)bada wybrane właściwości fizyczne kwasu etanowego (octowego)opisuje dysocjację elektrolityczną kwasów karboksylowychbada odczyn wodnego roztworu kwasu etanowego (octowego)zapisuje równania reakcji spalania i reakcji dysocjacji elektrolitycznej kwasów metanowego (mrówkowego) i etanowego (octowego)zapisuje równania reakcji kwasów metanowego (mrówkowego) i etanowego (octowego) z metalami, tlenkami metali i wodorotlenkamipodaje nazwy soli pochodzących od kwasów metanowego (mrówkowego) i etanowego (octowego)podaje nazwy długołańcuchowych kwasów monokarboksylowych (przykłady)zapisuje wzory sumaryczne kwasów: palmitynowego, stearynowego i oleinowegowyjaśnia, jak można doświadczalnie udowodnić, że dany kwas karboksylowy jest kwasem nienasyconympodaje przykłady estrówwyjaśnia, na czym polega reakcja estryfikacjitworzy nazwy estrów pochodzących od podanych nazw kwasów i alkoholi (proste przykłady)opisuje sposób otrzymywania wskazanego estru (np. octanu etylu)zapisuje równania reakcji otrzymywania estru (proste przykłady, np. octanu metylu)wymienia właściwości fizyczne octanu etyluopisuje negatywne skutki działania metanolu i etanolu na organizmbada właściwości fizyczne omawianych związkówzapisuje obserwacje z wykonywanych doświadczeń chemicznych	Uczeń: wyjaśnia, dlaczego etanol ma odczyn obojętnywyjaśnia, w jaki sposób tworzy się nazwę systematyczną gliceroluzapisuje równania reakcji spalania alkoholipodaje nazwy zwyczajowe i systematyczne alkoholi i kwasów karboksylowychwyjaśnia, dlaczego niektóre wyższe kwasy karboksylowe nazywa się kwasami tłuszczowymiporównuje właściwości kwasów organicznych i nieorganicznychporównuje właściwości kwasów karboksylowychdzieli kwasy karboksylowezapisuje równania reakcji chemicznych kwasów karboksylowychpodaje nazwy soli kwasów organicznychpodaje nazwy i rysuje wzory półstrukturalne (grupowe) długołańcuchowych kwasów monokarboksylowych (kwasów tłuszczowych) nasyconych (palmitynowego, stearynowego) i nienasyconego (oleinowego)określa miejsce występowania wiązania podwójnego w cząsteczce kwasu oleinowegoprojektuje doświadczenie chemiczne umożliwiające odróżnienie kwasu oleinowego od kwasów palmitynowego lub stearynowegozapisuje równania reakcji chemicznych prostych kwasów karboksylowych z alkoholami monohydroksylowymizapisuje równania reakcji otrzymywania podanych estrówtworzy wzory estrów na podstawie nazw kwasów i alkoholitworzy nazwy systematyczne i zwyczajowe estrów na podstawie nazw odpowiednich kwasów karboksylowych i alkoholizapisuje wzór poznanego aminokwasuopisuje budowę oraz wybrane właściwości fizyczne i chemiczne aminokwasów na przykładzie kwasu aminooctowego (glicyny)opisuje właściwości omawianych związków chemicznychbada niektóre właściwości fizyczne i chemiczne omawianych związkówopisuje przeprowadzone doświadczenia chemiczne	Uczeń: proponuje doświadczenie chemiczne do podanego tematu z działu Pochodne węglowodorówopisuje doświadczenia chemiczne (schemat, obserwacje, wniosek)przeprowadza doświadczenia chemiczne do działu Pochodne węglowodorówzapisuje wzory podanych alkoholi i kwasów karboksylowychzapisuje równania reakcji chemicznych alkoholi, kwasów karboksylowych o wyższym stopniu trudności (np. więcej niż cztery atomów węgla w cząsteczce) wyjaśnia zależność między długością łańcucha węglowego a stanem skupienia i reaktywnością alkoholi oraz kwasów karboksylowychzapisuje równania reakcji otrzymywania estru o podanej nazwie lub podanym wzorzeplanuje i przeprowadza doświadczenie pozwalające otrzymać ester o podanej nazwieprzewiduje produkty reakcji chemicznejidentyfikuje poznane substancjeomawia szczegółowo przebieg reakcji estryfikacjiomawia różnicę między reakcją estryfikacji a reakcją zobojętnianiazapisuje równania reakcji chemicznych w formach: cząsteczkowej, jonowej i skróconej jonowejanalizuje konsekwencje istnienia dwóch grup funkcyjnych w cząsteczce aminokwasuzapisuje równanie kondensacji dwóch cząsteczek glicynyopisuje mechanizm powstawania wiązania peptydowego	Uczeń: wyszukuje, porządkuje i prezentuje informacje na temat zastosowań gliceroluwyszukuje informacje na temat zastosowań kwasów organicznych występujących w przyrodziewyszukuje informacje o właściwościach estrów w aspekcie ich zastosowań
Dział XI. Substancje o znaczeniu biologicznym
Uczeń: wymienia pierwiastki chemiczne, których atomy wchodzą w skład cząsteczek: tłuszczów, cukrów i białekdefiniuje białka jako związki chemiczne powstające z aminokwasówdefiniuje pojęcia: denaturacja, koagulacja, żel, zolwymienia czynniki powodujące denaturację białekpodaje reakcje charakterystyczne białek i skrobiwyjaśnia, co to są związki wielkocząsteczkowe; wymienia ich przykłady	Uczeń: opisuje wpływ oleju roślinnego na wodę bromowąwyjaśnia, jak można doświadczalnie odróżnić tłuszcze nienasycone od tłuszczów nasyconychwymienia czynniki powodujące koagulację białekbada właściwości fizyczne wybranych związków chemicznych (glukozy, fruktozy, sacharozy, skrobi i celulozy)wykrywa obecność skrobi i białka w produktach spożywczych	Uczeń: wyjaśnia, dlaczego olej roślinny odbarwia wodę bromowądefiniuje białka jako związki chemiczne powstające w wyniku kondensacji aminokwasówdefiniuje pojęcia: peptydy, peptyzacja, wysalanie białekopisuje różnice w przebiegu denaturacji i koagulacji białekdefiniuje pojęcie wiązanie peptydoweprojektuje i przeprowadza doświadczenie chemiczne umożliwiające odróżnienie tłuszczu nienasyconego od tłuszczu nasyconegoprojektuje doświadczenia chemiczne umożliwiające wykrycie białka za pomocą stężonego roztworu kwasu azotowego(V)planuje doświadczenia chemiczne umożliwiające badanie właściwości omawianych związków chemicznychopisuje przeprowadzone doświadczenia chemiczne	Uczeń:                   podaje wzór tristearynianu gliceroluprojektuje i przeprowadza doświadczenia chemiczne umożliwiające wykrycie białkawyjaśnia, na czym polega wysalanie białekplanuje i przeprowadza doświadczenie chemiczne weryfikujące postawioną hipotezęidentyfikuje poznane substancjewymienia najważniejsze właściwości omawianych związków chemicznych	Uczeń: wyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o budowie tłuszczów (jako estrów glicerolu i kwasów tłuszczowych), ich klasyfikacji pod względem pochodzenia, stanu skupienia i charakteru chemicznego oraz o wybranych właściwościach fizycznych, znaczeniu i zastosowaniu tłuszczówwyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o budowie i właściwościach fizycznych oraz znaczeniu i zastosowaniu białekwyszukuje, porządkuje, porównuje i prezentuje informacje o budowie cukrów (glukozy, fruktozy, sacharozy, skrobi i celulozy), ich klasyfikacji oraz o wybranych właściwościach fizycznych, znaczeniu i zastosowaniu cukrów Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który opanował wszystkie treści z podstawy programowej oraz rozwiązuje zadania o wysokim stopniu trudności.

 

Plastyka

Klasa 5

Wymagania edukacyjne sformułowane zostały w oparciu o podstawę programową oraz Program nauczania plastyki w klasach 4-7 szkoły podstawowej „Do dzieła!” autorstwa Jadwigi Lukas, Krystyny Onak, Marty Ipczyńskiej i Natalii Mrozkowiak (NOWA ERA)

Uczeń ma obowiązek aktywnie uczestniczyć w lekcji plastyki, to znaczy:

 

1. wykonywać prace praktyczne, a więc malować, rysować, wycinać, lepić ;
2. przynosić potrzebne na daną lekcję materiały i przybory;
3. przestrzegać zasad BHP podczas posługiwania się narzędziami;
4. rozsądnie gospodarować czasem przeznaczonym na ćwiczenia plastyczne;
5. zachowywać porządek w miejscu pracy;
6. prowadzić zeszyt przedmiotowy do plastyki;
7. korzystać z podręcznika „Do dzieła!”.

 

Praca plastyczna ucznia jest oceniana za:

 

• zgodność z podanym tematem,
• umiejętność posługiwania się daną techniką plastyczną,
• bogactwo treści, szczegółów;
• środki,  jakimi   posługuje   się   uczeń   dla   wyrażenia   dzieła,   a   więc   wybór  i rozmieszczenie elementów na płaszczyźnie lub w przestrzeni (kompozycja), kolorystykę, kształt, światło i cień, perspektywę ;
• stosowanie twórczych rozwiązań;
• pomysłowość (oryginalność) w doborze materiałów i narzędzi;
• estetykę;
• samodzielność.

 

Ocenie podlega też wiedza ucznia dotycząca wybranych zagadnień z:

 

• poszczególnych okresów w dziejach sztuki;
• twórczości malarzy i innych twórców dzieł sztuki;
• analizy dzieła sztuki (czyli opisu np. obrazu wg określonych zasad);
• podstawowych pojęć

 

Podczas ustalania oceny z przedmiotu: plastyka – będą też brane pod uwagę:

 

• wysiłek wkładany przez ucznia;
• udział w szkolnych i pozaszkolnych konkursach plastycznych;
• przygotowanie oprawy plastycznej imprez szkolnych;
• wykonywanie ponadobowiązkowych prac plastycznych;
• przygotowanie informacji wzbogacających lekcję, w formie prezentacji;
• sprawdziany i kartkówki;
• wzorowe prowadzenie zeszytu przedmiotowego – nowatorska forma, bogactwo ilustracji i dodatkowych informacji.

 

 

 

 

Podczas ustalania oceny z plastyki szczególną   uwagę   należy   zwrócić   na   wysiłek   wkładany   przez   ucznia w wywiązywanie się z obowiązków wynikających ze specyfiki zajęć. Oprócz wiedzy  i umiejętności równie ważna jest pozytywna postawa wobec przedmiotu.

 

Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych z plastyki dla uczniów z dysfunkcjami

 

• uwzględnianie trudności ucznia,
• udzielanie i kilkukrotne powtarzanie instrukcji wykonania,
• podpowiadanie różnych możliwości wykonania tematu pracy plastycznej,
• wspieranie, naprowadzanie, pokazywanie na przykładach,
• częste podchodzenie do ucznia i ukierunkowywanie jego działań,
• dzielenie ćwiczenia/zadania na etapy i zachęcanie do wykonywania ich krok po kroku,
• poświęcanie więcej czasu na opanowanie danej umiejętności,
• w ocenianiu zwracanie większej uwagi na wysiłek włożony w wykonanie ćwiczenia, aniżeli estetykę wykonania pracy plastycznej,
• ocenianie przede wszystkim stosunku ucznia do przedmiotu, jego chęci, przygotowania do zajęć.

 

Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który:

• przejawia szczególne zainteresowania plastyką,
• posiada wiedzę i umiejętności określone w programie nauczania, osiąga sukcesy w konkursach plastycznych,
• wykazuje zaangażowanie i twórczą inicjatywę we wszelkich działaniach plastycznych na terenie szkoły.

 

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje uczeń, który:

 

• opanował wszystkie określone w programie nauczania wiadomości i umiejętności oraz wykorzystuje je w działaniach plastycznych,
• bierze udział w dyskusjach na temat prezentowanych obiektów, podczas których uzasadnia swoje poglądy,
• stosuje z powodzeniem wiedzę teoretyczną, wykonując ćwiczenia praktyczne sprawnie operuje wybraną techniką plastyczną,
• chętnie uczestniczy w różnorodnych działaniach plastycznych na terenie szkoły i poza nią.

Ocenę dobrą otrzymuje uczeń, który:

 

• stosuje w praktyce elementy zdobytej wiedzy teoretycznej,
• aktywnie uczestniczy w zajęciach (udział w dyskusjach na temat prezentowanych obiektów, staranne wykonywanie ćwiczenia obligatoryjne),
• samodzielne rozwiązuje zadania teoretyczne,
• odpowiednio posługuje się przyborami i narzędziami,
• wykonuje prace plastyczne poprawne pod względem technicznym i

 

Ocenę dostateczną otrzymuje uczeń, który:

 

• w stopniu średnim opanował materiał objęty programem nauczania (braki w wiadomościach o charakterze szczegółowym),
• samodzielnie rozwiązuje zadania plastyczne o niewielkim stopniu

trudności,

• poprawnie posługuje się różnymi przyborami i narzędziami.

 

Ocenę dopuszczającą otrzymuje uczeń, który:

 

• w stopniu minimalnym przyswoił podstawowe wiadomości i umiejętności
• wymienionych w programie nauczania dla przedmiotu plastyka,
• rozwiązuje (samodzielnie bądź z pomocą nauczyciela) zadania plastyczne o niewielkim stopniu trudności,
• wykorzystuje w stopniu minimalnym dostępne narzędzia

 

Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który:

 

• mimo usilnych starań nauczyciela, wykazuje negatywny stosunek do przedmiotu oraz nie opanował wiadomości i umiejętności w zakresie podstawowych wymagań edukacyjnych przewidzianych programem nauczania danej klasy,
• mimo pomocy nauczyciela nie potrafi i nie chce wykonać najprostszych poleceń wynikających z programu danej klasy,
• wykazuje ciągły brak zaangażowania i chęci do pracy, jest notorycznie nieprzygotowany do zajęć,
• świadomie lekceważy podstawowe obowiązki przedmiotowe i programowe, nie prowadzi zeszytu przedmiotowego.

 

 

 

 

 

 

W klasie V uczniowie poznają kolejne elementy języka sztuki, takie jak: kontrasty barwne,

kompozycja plastyczna i jej rodzaje, akcent kolorystyczny, faktura, perspektywa. Uczą się  rozróżniać tradycyjne dziedziny sztuk plastycznych: malarstwo, rysunek, rzeźbę, architekturę  i grafikę. Mają sposobność przyjrzenia się rozwojowi także tych dziedzin na przestrzeni  dziejów. Podczas lekcji podejmują działania plastyczne związane z poznawaniem  poszczególnych zagadnień. Ćwiczenia praktyczne wykonywać będą przy użyciu  różnorodnych technik plastycznych, zarówno rysunkowych, jak i malarskich. Uczniowie na  lekcjach plastyki będą rozwijać wyobraźnię i kreatywność artystyczną.

Uczeń:

• wyjaśnia, co to jest faktura ,
• określa rodzaj faktury w dziełach różnych dyscyplin plastycznych ,
• ukazuje fakturę w pracach plastycznych,
• wyjaśnia, co to jest forma,
• odróżnia formę płaską od formy przestrzennej,
• rozróżnia rodzaje form w otaczającym świecie,
• stosuje różnorodne formy w działaniach plastycznych,
• wyjaśnia, co to jest kompozycja plastyczna,
• wymienia zasady harmonijnej kompozycji,
• podaje rodzaje kompozycji,
• określa rodzaj kompozycji w wybranych reprodukcjach,
• wykonuje pracę z wykorzystaniem wybranej kompozycji,
• tłumaczy, co to jest perspektywa,
• wymienia rodzaje perspektywy,
• wyjaśnia rolę perspektywy w dziele sztuki,
• określa formy twórczości,
• rozpoznaje najbardziej znane dzieła sztuki,
• wymienia charakterystyczne cechy rysunku jako dyscypliny plastycznej,
• podaje funkcje szkicu,
• używa właściwych przyborów rysunkowych do zadanego tematu,
• organizuje warsztat pracy przy wykonywaniu prac rysunkowych,
• posługuje się szkicem jako wstępnym etapem do właściwej pracy,
• charakteryzuje malarstwo jako dyscyplinę plastyczną,
• wyjaśnia, czym się różni malarstwo realistyczne od malarstwa abstrakcyjnego,
• używa właściwych przyborów malarskich do zadanego tematu,
• rozróżnia na przykładach tematyczne rodzaje malarstwa,
• organizuje warsztat pracy przy malowaniu prac, maluje pracę na określony temat.
• wyjaśnia funkcję faktury jako środka wyrazu plastycznego,
• twórczo stosuje fakturę w działaniach plastycznych,
• wyjaśnia funkcję formy w sztuce,
• twórczo wykorzystuje formę jako środek wyrazu plastycznego,
• dobiera kompozycję do tematu pracy,
• odpowiednimi środkami plastycznymi wyraża określoną kompozycję,
• odróżnia dobrą kompozycję od złej,
• omawia rolę kompozycji jako środka wyrazu plastycznego
• przedstawia na płaszczyźnie trójwymiarowe przedmioty,
• stosuje w działaniach plastycznych dany rodzaj perspektywy,
• określa rodzaj perspektywy w wybranych reprodukcjach,
• świadomie posługuje się terminami: kustosz, eksponat, konserwator zabytków,
• opisuje wybrane reprodukcje dzieł,
• pozdaje nazwiska znanych twórców polskich i zagranicznych,
• świadomie i ekspresyjnie posługuje się punktem, linią, konturem, plamą walorową,

światłocieniem,

• świadomie i ekspresyjnie posługuje się określoną techniką plastyczną, kompozycją oraz

zestawem barw.

 

Klasa 6

Wymagania edukacyjne sformułowane zostały w oparciu o podstawę programową oraz Program nauczania plastyki w klasach 4-7 szkoły podstawowej „Do dzieła!” autorstwa Jadwigi Lukas, Krystyny Onak, Marty Ipczyńskiej i Natalii Mrozkowiak (NOWA ERA)

Uczeń ma obowiązek aktywnie uczestniczyć w lekcji plastyki, to znaczy:

1. wykonywać prace praktyczne, a więc malować, rysować, wycinać, lepić itp.;
2. przynosić potrzebne na daną lekcję materiały i przybory;
3. przestrzegać zasad BHP podczas posługiwania się narzędziami;
4. rozsądnie gospodarować czasem przeznaczonym na ćwiczenia plastyczne;
5. zachowywać porządek w miejscu pracy;
6. prowadzić zeszyt przedmiotowy do plastyki;
7. korzystać z podręcznika „Do dzieła!”.

Praca plastyczna ucznia jest oceniana za:

• zgodność z podanym tematem,
• umiejętność posługiwania się daną techniką plastyczną,
• bogactwo treści, szczegółów;
• środki,   jakimi   posługuje   się   uczeń   dla   wyrażenia   dzieła,   a   więc   wybór  i rozmieszczenie elementów na płaszczyźnie lub w przestrzeni (kompozycja), kolorystykę, kształt, światło i cień, perspektywę itp.;
• stosowanie twórczych rozwiązań;
• pomysłowość (oryginalność) w doborze materiałów i narzędzi;
• estetykę;
• samodzielność.

Ocenie podlega też wiedza ucznia dotycząca wybranych zagadnień z:

• poszczególnych okresów w dziejach sztuki;
• twórczości malarzy i innych twórców dzieł sztuki;
• analizy dzieła sztuki (czyli opisu np. obrazu wg określonych zasad);
• podstawowych pojęć plastycznych.

Podczas ustalania oceny z przedmiotu: plastyka – będą też brane pod uwagę:

• wysiłek wkładany przez ucznia;
• udział w szkolnych i pozaszkolnych konkursach plastycznych;
• przygotowanie oprawy plastycznej imprez szkolnych;
• wykonywanie ponadobowiązkowych prac plastycznych;
• przygotowanie informacji wzbogacających lekcję, np. w formie prezentacji;
• sprawdziany i kartkówki;
• wzorowe prowadzenie zeszytu przedmiotowego – nowatorska forma, bogactwo ilustracji i dodatkowych informacji.

Podczas ustalania oceny z plastyki szczególną   uwagę   należy   zwrócić   na   wysiłek   wkładany   przez   ucznia w wywiązywanie się z obowiązków wynikających ze specyfiki zajęć. Oprócz wiedzy  i umiejętności równie ważna jest pozytywna postawa wobec przedmiotu.

Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych z plastyki dla uczniów z dysfunkcjami

• uwzględnianie trudności ucznia,
• udzielanie i kilkukrotne powtarzanie instrukcji wykonania,
• podpowiadanie różnych możliwości wykonania tematu pracy plastycznej,
• wspieranie, naprowadzanie, pokazywanie na przykładach,
• częste podchodzenie do ucznia i ukierunkowywanie jego działań,
• dzielenie ćwiczenia/zadania na etapy i zachęcanie do wykonywania ich krok po kroku,
• poświęcanie więcej czasu na opanowanie danej umiejętności,
• w ocenianiu zwracanie większej uwagi na wysiłek włożony w wykonanie ćwiczenia, aniżeli estetykę wykonania pracy plastycznej,
• ocenianie przede   wszystkim stosunku ucznia do przedmiotu, jego chęci, przygotowania do zajęć.

Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który:

• przejawia szczególne zainteresowania plastyką,
• posiada wiedzę i umiejętności określone w programie nauczania, osiąga sukcesy w konkursach plastycznych,
• wykazuje zaangażowanie i twórczą inicjatywę we wszelkich działaniach plastycznych na terenie szkoły.

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje uczeń, który:

• opanował wszystkie określone w programie nauczania wiadomości i umiejętności oraz wykorzystuje je w działaniach plastycznych,
• bierze udział w dyskusjach na temat prezentowanych obiektów, podczas których uzasadnia swoje poglądy,
• stosuje z powodzeniem wiedzę teoretyczną, wykonując ćwiczenia praktyczne sprawnie operuje wybraną techniką plastyczną,
• chętnie uczestniczy w różnorodnych działaniach plastycznych na terenie szkoły i poza nią.

Ocenę dobrą otrzymuje uczeń, który:

• stosuje w praktyce elementy zdobytej wiedzy teoretycznej,
• aktywnie uczestniczy w zajęciach (udział w dyskusjach na temat prezentowanych obiektów, staranne wykonywanie ćwiczenia obligatoryjne),
• samodzielne rozwiązuje zadania teoretyczne,
• odpowiednio posługuje się przyborami i narzędziami,
• wykonuje prace plastyczne poprawne pod względem technicznym i estetycznym.

Ocenę dostateczną otrzymuje uczeń, który:

• w stopniu średnim opanował materiał objęty programem nauczania (braki w wiadomościach o charakterze szczegółowym),
• samodzielnie rozwiązuje zadania plastyczne o niewielkim stopniu

trudności,

• poprawnie posługuje się różnymi przyborami i narzędziami.

Ocenę dopuszczającą otrzymuje uczeń, który:

• w stopniu minimalnym przyswoił podstawowe wiadomości i umiejętności
• wymienionych w programie nauczania dla przedmiotu plastyka,
• rozwiązuje (samodzielnie bądź z pomocą nauczyciela) zadania plastyczne o niewielkim stopniu trudności,
• wykorzystuje w stopniu minimalnym dostępne narzędzia pracy.

Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który:

• mimo usilnych starań nauczyciela, wykazuje negatywny stosunek do przedmiotu oraz nie opanował wiadomości i umiejętności w zakresie podstawowych wymagań edukacyjnych przewidzianych programem nauczania danej klasy,
• mimo pomocy nauczyciela nie potrafi i nie chce wykonać najprostszych poleceń wynikających z programu danej klasy,
• wykazuje ciągły brak zaangażowania i chęci do pracy, jest notorycznie nieprzygotowany do zajęć,
• świadomie lekceważy podstawowe obowiązki przedmiotowe i programowe, nie prowadzi zeszytu przedmiotowego.

W klasie VI uczniowie doskonalą poznane elementy języka sztuki jak: linia, kształt, plama

barwna, gama barw, światłocień, walor, kompozycja, faktura, perspektywa. Rozróżniają tradycyjne dziedziny sztuk plastycznych: malarstwo, rysunek, grafikę, architekturę i sztukę  użytkową. Poznają różnorodne techniki plastyczne wykorzystywane w poszczególnych  dziedzinach sztuki. Poznają zabytki sztuki od najdawniejszych po sztukę średniowiecza.  Wykonują prace inspirowane poznanymi dziełami. Podczas lekcji podejmują działania  związane z poznawaniem poszczególnych zagadnień plastycznych. Wykorzystują nowe  techniki zarówno rysunkowe, jak i malarskie do stworzenia prac plastycznych, co daje uczniom możliwość różnorodnych rozwiązań. Uczniowie rozwijać będą wyobraźnię i kreatywność artystyczną.

Uczeń:

• rozpoznaje najbardziej znane dzieła sztuki,

• wymienia charakterystyczne cechy rysunku, grafiki, malarstwa, architektury i rzeźby jako

 dyscypliny plastycznej,

• używa właściwych przyborów rysunkowych i malarskich do zadanego tematu,

• posługuje się rysunkiem światłocieniowym,

• posługuje się szkicem jako wstępnym etapem do właściwej pracy,

• określa sposób przedstawienia rzeczywistości na obrazie,

• rozróżnia na przykładach tematyczne rodzaje malarstwa,

• maluje pracę na określony temat,

• wyjaśnia, czym różni się grafika warsztatowa od grafiki użytkowej,

• rozróżnia rodzaje kompozycji plastycznej,

• rozróżnia na przykładach rodzaje rzeźby,

• wykonuje kompozycje liternicze,

• określa specyfikę wzornictwa przemysłowego i rzemiosła artystycznego,

• wskazuje różnice między wzornictwem przemysłowym a rzemiosłem artystycznym,

• wyjaśnia związek między estetyką a funkcjonalnością przedmiotów,

• wskazuje przykłady wytworów wzornictwa przemysłowego i rzemiosła artystycznego

w najbliższym otoczeniu,

• projektuje (maluje lub rysuje) przedmiot codziennego użytku pełniący funkcje estetyczne
  i funkcjonalne,

• określa sposób przedstawienia rzeczywistości na obrazie: płaski lub przestrzenny,

• wymienia dyscypliny plastyczne, w których przejawia się twórczość ludowa,

• wykonuje pracę plastyczną w stylistyce typowej dla sztuki ludowej,

• potrafi określić podstawowe cechy sztuki prehistorycznej, starożytnej i średniowiecznej,

• wykonuje w wybranej technice plastycznej pracę inspirowaną twórczością artystów

wybranych okresów sztuki.

• pozdaje nazwiska znanych twórców polskich i zagranicznych,

• świadomie i ekspresyjnie posługuje się punktem, linią, konturem, plamą walorową,

światłocieniem,

• podaje cechy dzieł artystów sztuki średniowiecza, renesansu i baroku,

• wymienia twórców i przykłady dzieł sztuki poszczególnych kierunków sztuki,

• wskazuje zabytki architektury wybranych epok sztuki,

• ocenia pod względem funkcjonalności obiekty architektoniczne oraz przestrzeń wokół nich,

• wyraża własne zdanie na temat analizowanego dzieła architektury,

• przedstawia najważniejsze cechy twórczości ludowej swojego regionu,

• opisuje fotografię artystyczna i porównuje ją z fotografią użytkową,

• wyraża własne zdanie na temat wybranych fotografii,

• wyraża własne zdanie na temat analizowanego wytworu wzornictwa przemysłowego lub

rzemiosła artystycznego,

• ocenia dzieła sztuki, uwzględniając ich walory artystyczne.

 

Klasa 7

Wymagania edukacyjne sformułowane zostały w oparciu o podstawę programową oraz Program nauczania plastyki w klasach 4-7 szkoły podstawowej „Do dzieła!” autorstwa Jadwigi Lukas, Krystyny Onak, Marty Ipczyńskiej i Natalii Mrozkowiak (NOWA ERA)

Uczeń ma obowiązek aktywnie uczestniczyć w lekcji plastyki, to znaczy:

1. wykonywać prace praktyczne, a więc malować, rysować, wycinać, lepić itp.;
2. przynosić potrzebne na daną lekcję materiały i przybory;
3. przestrzegać zasad BHP podczas posługiwania się narzędziami;
4. rozsądnie gospodarować czasem przeznaczonym na ćwiczenia plastyczne;
5. zachowywać porządek w miejscu pracy;
6. prowadzić zeszyt przedmiotowy do plastyki;
7. korzystać z podręcznika „Do dzieła!”.

Praca plastyczna ucznia jest oceniana za:

• zgodność z podanym tematem,
• umiejętność posługiwania się daną techniką plastyczną,
• bogactwo treści, szczegółów;
• środki,   jakimi   posługuje   się   uczeń   dla   wyrażenia   dzieła,   a   więc   wybór  i rozmieszczenie elementów na płaszczyźnie lub w przestrzeni (kompozycja), kolorystykę, kształt, światło i cień, perspektywę itp.;
• stosowanie twórczych rozwiązań;
• pomysłowość (oryginalność) w doborze materiałów i narzędzi;
• estetykę;
• samodzielność.

Ocenie podlega też wiedza ucznia dotycząca wybranych zagadnień z:

• poszczególnych okresów w dziejach sztuki;
• twórczości malarzy i innych twórców dzieł sztuki;
• analizy dzieła sztuki (czyli opisu np. obrazu wg określonych zasad);
• podstawowych pojęć plastycznych.

Podczas ustalania oceny z przedmiotu: plastyka – będą też brane pod uwagę:

• wysiłek wkładany przez ucznia;
• udział w szkolnych i pozaszkolnych konkursach plastycznych;
• przygotowanie oprawy plastycznej imprez szkolnych;
• wykonywanie ponadobowiązkowych prac plastycznych;
• przygotowanie informacji wzbogacających lekcję, np. w formie prezentacji;
• sprawdziany i kartkówki;
• wzorowe prowadzenie zeszytu przedmiotowego – nowatorska forma, bogactwo ilustracji i dodatkowych informacji.

Podczas ustalania oceny z plastyki szczególną   uwagę   należy   zwrócić   na   wysiłek   wkładany   przez   ucznia w wywiązywanie się z obowiązków wynikających ze specyfiki zajęć. Oprócz wiedzy  i umiejętności równie ważna jest pozytywna postawa wobec przedmiotu.

Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych z plastyki dla uczniów z dysfunkcjami

• uwzględnianie trudności ucznia,
• udzielanie i kilkukrotne powtarzanie instrukcji wykonania,
• podpowiadanie różnych możliwości wykonania tematu pracy plastycznej,
• wspieranie, naprowadzanie, pokazywanie na przykładach,
• częste podchodzenie do ucznia i ukierunkowywanie jego działań,
• dzielenie ćwiczenia/zadania na etapy i zachęcanie do wykonywania ich krok po kroku,
• poświęcanie więcej czasu na opanowanie danej umiejętności,
• w ocenianiu zwracanie większej uwagi na wysiłek włożony w wykonanie ćwiczenia, aniżeli estetykę wykonania pracy plastycznej,
• ocenianie przede   wszystkim stosunku ucznia do przedmiotu, jego chęci, przygotowania do zajęć.

Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który:

• przejawia szczególne zainteresowania plastyką,
• posiada wiedzę i umiejętności określone w programie nauczania, osiąga sukcesy w konkursach plastycznych,
• wykazuje zaangażowanie i twórczą inicjatywę we wszelkich działaniach plastycznych na terenie szkoły.

Ocenę bardzo dobrą otrzymuje uczeń, który:

• opanował wszystkie określone w programie nauczania wiadomości i umiejętności oraz wykorzystuje je w działaniach plastycznych,
• bierze udział w dyskusjach na temat prezentowanych obiektów, podczas których uzasadnia swoje poglądy,
• stosuje z powodzeniem wiedzę teoretyczną, wykonując ćwiczenia praktyczne sprawnie operuje wybraną techniką plastyczną,
• chętnie uczestniczy w różnorodnych działaniach plastycznych na terenie szkoły i poza nią.

Ocenę dobrą otrzymuje uczeń, który:

• stosuje w praktyce elementy zdobytej wiedzy teoretycznej,
• aktywnie uczestniczy w zajęciach (udział w dyskusjach na temat prezentowanych obiektów, staranne wykonywanie ćwiczenia obligatoryjne),
• samodzielne rozwiązuje zadania teoretyczne,
• odpowiednio posługuje się przyborami i narzędziami,
• wykonuje prace plastyczne poprawne pod względem technicznym i estetycznym.

Ocenę dostateczną otrzymuje uczeń, który:

• w stopniu średnim opanował materiał objęty programem nauczania (braki w wiadomościach o charakterze szczegółowym),
• samodzielnie rozwiązuje zadania plastyczne o niewielkim stopniu

trudności,

• poprawnie posługuje się różnymi przyborami i narzędziami.

Ocenę dopuszczającą otrzymuje uczeń, który:

• w stopniu minimalnym przyswoił podstawowe wiadomości i umiejętności
• wymienionych w programie nauczania dla przedmiotu plastyka,
• rozwiązuje (samodzielnie bądź z pomocą nauczyciela) zadania plastyczne o niewielkim stopniu trudności,
• wykorzystuje w stopniu minimalnym dostępne narzędzia pracy.

Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który:

• mimo usilnych starań nauczyciela, wykazuje negatywny stosunek do przedmiotu oraz nie opanował wiadomości i umiejętności w zakresie podstawowych wymagań edukacyjnych przewidzianych programem nauczania danej klasy,
• mimo pomocy nauczyciela nie potrafi i nie chce wykonać najprostszych poleceń wynikających z programu danej klasy,
• wykazuje ciągły brak zaangażowania i chęci do pracy, jest notorycznie nieprzygotowany do zajęć,
• świadomie lekceważy podstawowe obowiązki przedmiotowe i programowe, nie prowadzi zeszytu przedmiotowego.

W klasie VII uczniowie doskonalą poznane elementy języka sztuki. Rozróżniają tradycyjne dziedziny sztuk plastycznych: malarstwo, rysunek, rzeźbę, grafikę, architekturę. Mają sposobność przyjrzenia się rozwojowi i zmianie tych dziedzin na przestrzeni wieków. Poznają zabytki i twórców począwszy od sztuki renesansu i baroku aż po najnowsze nurty w sztuce (kubizm, abstrakcjonizm, pop art., surrealizm, abstrakcjonizm, dadaizm). Wykonują prace inspirowane twórczością znanych artystów. Poznają nowoczesne środki wyrazu plastycznego (fotografia, instalacje, happening). Podczas lekcji podejmują działania związane z poznaniem poszczególnych zagadnień plastycznych. Wykorzystują różnorodne techniki plastyczne do realizacji zadań. Proponowane w realizacji tematów techniki i narzędzia plastyczne dają uczniom możliwość korzystania z różnorodnych rozwiązań. Uczniowie na lekcjach plastyki rozwijać będą wyobraźnię i kreatywność artystyczną.

Uczeń:

• określa formy twórczości artystycznej, rozpoznaje najbardziej znane dzieła sztuki,

• wymienia charakterystyczne cechy rysunku, grafiki, malarstwa, architektury i rzeźby jako

 dyscypliny plastycznej,

• wyjaśnia, czym się różni malarstwo realistyczne od malarstwa abstrakcyjnego,

• rozróżnia na przykładach tematyczne rodzaje malarstwa,

• szkicuje lub maluje pracę na określony temat,

• wyjaśnia, czym różni się grafika warsztatowa od grafiki użytkowej,

• rozróżnia formy grafiki użytkowej,

• rozróżnia na przykładach rodzaje rzeźby oraz wyjaśnia funkcje rzeźby,

• wyjaśnia rolę architektury, wymienia przykłady architektury o różnym przeznaczeniu

w swojej miejscowości lub w jej pobliżu,

• określa, co to jest zabytek,

• opisuje, czym zajmuje się konserwator zabytków,

• rysuje lub maluje budowlę architektoniczną o wybranej funkcji,

• określa specyfikę wzornictwa przemysłowego i rzemiosła artystycznego,

• wyjaśnia związek między estetyką a funkcjonalnością przedmiotów,

• wskazuje przykłady wytworów wzornictwa przemysłowego i rzemiosła artystycznego

w najbliższym otoczeniu,

• projektuje (maluje lub rysuje) przedmiot codziennego użytku pełniący funkcje estetyczne

i funkcjonalne,

• wyjaśnia, co jest istotą sztuki ludowej,

• wskazuje charakterystyczne cechy sztuki renesansu i baroku,

• wyjaśnia, w jakich formach przejawia się sztuka współczesna,

• tłumaczy, czym różnią się fotografia artystyczna i użytkowa,

• wykonuje w wybranej technice plastycznej pracę inspirowaną twórczością impresjonistów,

 abstrakcjonistów, fowistów, kubistów i surrealistów,

• wymienia najważniejsze zabytki regionu, wskazuje artystę lokalnego,

• wyjaśnia podstawowe terminy związane z filmem,

• świadomie i ekspresyjnie posługuje się punktem, linią, konturem, plamą walorową,

światłocieniem,

• odpowiednio nazywa pracę graficzną, znając materiał, z którego wykonano matrycę,

• wskazuje zabytki w swojej miejscowości, wymienia przykłady rzeźb w swojej miejscowości

lub w jej pobliżu,

Historia

Klasa 4

Klasa 5

Klasa 6

Klasa 7

Klasa 8

Wiedza o społeczeństwie